عنوان پاورپوینت : اصطلاحات تعارض قوانین در حقوق بین الملل خصوصی
قالب بندی : پاورپوینت
64 اسلاید
شرح مختصر : تعارض قوانین چیست؟ هرگاه وضعیتی حقوقی با قوانین دو یا چند کشور ارتباط پیدا کند و قوانین این کشورها نسبت به آن وضعیت به طور یکنواخت حکم ننماید ،به نحوی که نتیجه حاصل از اعمال قانون یکی از این کشورها، در خصوص وضعیت حقوقی مورد بحث با نتیجه حاصل از اعمال قانون کشوری دیگر در همان مورد متفاوت باشد « تعارض قوانین » به وجود آمده است . در رشته حقوق بین الملل، حقوق بین الملل خصوصی جایگاه ویژه ای دارد. در این مقاله سعی شده است تا تقریبا تمامی اصطلاحاتی که در سیستم حل تعارض و قوانین بین الملل خصوصی لازم است گردآوری شود.
فهرست :
تعارض قوانین
سیستم حل تعارض
قواعد حل تعارض
شرایط تحقق تعارض قوانین
صلاحیت قانون گذاری
تعارض دادگاهها
قانون مقر دادگاه
صلاحیت قضایی
قواعد مادی
دسته های ارتباط
توصیف اصلی
توصیف فرعی
توصیف به موجب قانون مقر دادگاه
توصیف به موجب قانون سبب
توصیف مقدماتی
توصیف نهایی
وجوه اشتراک میان تعارض قوانین وتعارض دادگاهها
وجوه افتراق میان تعارض قوانین و تعارض دادگاهها
تاثیر متقابل تعارض قوانین وتعارض دادگاهها
تعارض منفی
تفاوت تعارض منفی و مثبت
احاله
انواع احاله
تعارض صریح
تعارض مخفی
تعارض مفاهیم ارتباط
تعارض متحرک
تعارض در زمان
تاثیر بین المللی حق
قوانین برون مرزی
قوانین درون مرزی
قوانین شخصی یا قوانین مربوط به اشخاص
قوانین عینی یا ذاتی یا قوانین مربوط به اموال
احوال شخصیه
اهلیت
رابطه وضعیت و اهلیت
اشخاص بدون تابعیت (آپاترید)
تابعیت
قانون اقامتگاه
رابطه های مالی میان زن و شوهر
کاپیتولاسیون
فسخ نکاح
حق ارتفاق
قانون محل وقوع شیء
قانون محل تنظیم سند
شرایط تاثیر بین المللی حق
مشخصات فایل
عنوان: اصطلاحات متداول در فرایند تهویه مکانیکی
قالب بندی: word
تعداد صفحات: 15
محتویات
تعداد تنفس Frequency) یا ((RR (Respiratory Rate
حجم جاری (Tidal Volume(Tv))
(Minute volume (Mv)) حجم دقیقهای
زمان دم (Inspiratory Time (Ti))
کسر اکسیژن دمی (Fractional Inspired Oxygen (Fio2))
حساسیت ونتیلاتور(Sensitivity / Trigger)
Flow
(Inspiratory, Expiratory Ratio یا Ratio E: I) نسبت دم به بازدم
فشار مثبت انتهای بازدم و فشار مثبت مداوم راههای هوایی :
Positive End expiratory ventilation (PEEP)
Continues Positive Airway pressure (CPAP)
داخلیPEEP
فشار کفهای یا فشار استاتیک (Plateau pressure)
Ramp
فشار حمایتی PS (pressure support )
دم عمیق Sigh
Apnea Ventilation
تنفسهای خودبخودی با فشار مثبت مداوم راههای هوایی در دو سطح متفاوت
(BIPAP Biphasic positive airway pressure)
Ventilator modes
تنفس با فشار مثبت متناوب(IPPB Intermittent positive pressure Breathing)
حداکثر فشار راههای هوایی Peak airway pressure or Peak inspiratory pressure (PIP)
(MAP یا Mean airway pressure) فشار متوسط راههای هوایی
افزایش یا کاهش فشار راههای هوائی (Airway pressure low or high)
نگهداشتن ریهها در حالت دم Hold) (Inspiratory
نگهداشتن ریهها در حالت بازدم Hold) (Expiratory
مقاومت راههای هوایی (Resistance airway)
ظرفیت (قابلیت اتساع) (Compliance)
HME filter (Heat and moisture Exchange filter) or Hygrobac filter
حساسه جریان (Flow Sensor)
منابع
تعداد تنفس Frequency) یا ((RR (Respiratory Rate
تعداد تنفسهایی است که در هر دقیقه توسط ونتیلاتور به بیمار دادهمیشود و بستگی به پاتولوژی بیماری بیمار و حجم جاری و مقدار مورد نیاز Paco2 دارد. برای بیماران با ریه طبیعی تعداد تنفس بین 8-6 تنفس در دقیقه مناسب است. برای بیماران با بیماریهای انسدادی ریه برای جلوگیری از auto PEEP و هیپرونتیلاسیون یا خروج بیش از حد Co2 تعداد تنفس بین 8-6 تنظیم میشود. بیماران با بیماریهای محدودکننده ریوی(پنومونی) تعداد تنفسها بین 20-12 تنفس در دقیقه را تحمل میکنند.
حجم جاری (Tidal Volume(Tv))
حجم جاری، حجمی از گاز است که در هر تنفس توسط ونتیلاتور به بیمار تحویل میگردد. این حجم از 5 تا 15 میلیلیتر به ازای هرکیلوگرم وزن بیمار قابل تنظیم است و بستگی به ظرفیت ریهها، مقاومت راههای هوائی و پاتولوژی بیماری دارد. افراد با ریه طبیعی حجمهای 12- 15 cc/kg را تحمل میکنند اما در بیماران با بیماریهای محدود کننده ریوی از حجمهای cc/kg 5-8 استفاده میشود.
(Minute volume (Mv)) حجم دقیقهای
عبارت است از حاصل ضرب تعداد تنفس(F یا RR) در حجم جاریTV Tv × RR= MV
زمان دم (Inspiratory Time (Ti))
در ونتیلاتورهای زمانی با تنظیم مستقیم نسبت دم به بازدم، زمان دم با توجه به تعداد تنفس و نسبت دم به بازدم تنظیم میگردد. بعنوان مثال اگر تعداد تنفس 12 بار در دقیقه باشد و نسبت دم به بازدم 1:2 در نظر گرفته شود. زمان هر سیکل تنفسی 5 ثانیه و زمان دم 7/1 ثانیه میگردد. در ونتیلاتورهای حجمی نسبت دم به بازدم با میزان Flow تنظیم میشود و هرچه قدر زمان Flow بیشتر باشد سرعت جریان هوا در دم بیشتر شده و زمان دم کوتاهتر میشود و بر عکس با کاهش Flow سرعت جریان هوا در دم کمتر و در نتیجه زمان دم بیشتر میشود. در ونتیلاتورهای پیشرفتهتر زمان دم مستقیما تنظیم شده و به هنگام تنظیم زمان دم پارامترهای I:E و Flow در صفحه نمایش ونتیلاتور به نمایش در میآید تا کاربر بتواند بر اساس آنها زمان دم را دقیقا تنظیم نماید.
کسر اکسیژن دمی (Fractional Inspired Oxygen (Fio2))
درصد یا کسر اکسیژن دمی مقدار اکسیژنی است که به بیمار داده میشود و بین 21% (هوای اتاق) تا 100% قابل تنظیم است. اگر چه توصیه میشود برای پیشگیری از مسمومیت با اکسیژن نباید به مدت طولانی از اکسیژن 100% استفاده شود، اما در ابتدای وصل کردن بیمار به ونتیلاتور معمولا جهت جلوگیری از هیپوکسی از اکسیژن 100% استفاده میگردد. مسمومیت با اکسیژن ساختار غشای آلوئولی- مویرگی را متغیر میکند و باعث ادم ریوی، آتلکتازی و کاهش Pao2 میگردد. بنابر این به محض ثابت شدن وضعیت بیمار بر اساس پالس اکسی متری و ABGs درصد اکسیژن بتدریج پایین آورده میشود. در صورتیکه علیرغم تجویز اکسیژن 60% ، Pao2 به 60 میلیمترجیوه نرسید بجای بالابردن Fio2 باید از PEEP استفادهکرد. در اکثر ونتیلاتورها امکاناتی تعبیه شده است که در مواردی مانند ساکشن ترشحات ریوی، برونکوسکوپی، فیزیوتراپی ریوی، انتقال بیمار یا انجام سایر پروسیجرهای استرسزا میتوان بطور موقت به بیمار اکسیژن 100% داده شود.
حساسیت ونتیلاتور(Sensitivity / Trigger)
در تنفسهای اجباری طبق فواصل از پیش تنظیم شده، دم اجباری ارائه میگردد. اما در صورت شروع تنفس مجدد بیمار، با تنظیم حساسیت، ونتیلاتور شروع به ارائه جریان میکند که یک افت فشار، در مدار دستگاه احساس شود. بنابراین تنظیم حساسیت (Senility setting) نمایانگر مقدار افت فشار در زیر خط پایه(انتهای بازدم) است که بیمار بایستی در مدار ونتیلاتور ایجاد کند(Triggering effort) تا موجب تحریک دستگاه جهت ارائه حجم جاری تنظیمی برروی آن شود. با تنظیم صحیح کلید حساسیت، میتوان پاسخ تهویهای دستگاه را با کوششهای بیمار هماهنگ کرد. در مد کنترله کلید حساسیت(off) است، بنابراین دستگاه پاسخی به کوشش تنفسی بیمار نمیدهد، در حالیکه در مدهای کمکی مانند SIMV با تنظیم صحیح میزان حساسیت، دستگاه به کوشش تنفسی بیمار با یک تنفس اجباری هماهنگ با دم بیمار پاسخ میدهد. بنابراین حساسیت ونتیلاتور مقدار تلاش تنفسی بیمار را که جهت شروع دم ونتیلاتور لازماست را تعیین می کند و بر اساس فشار یا حجم تنظیم میگردد. در ونتیلاتورهای جدید غالبا بجای حساسیت فشاری از حساسیت جریانی (Flow Triggering) یا (Flow by) استفاده میشود. در سیستم حساسیت جریانی، زمانیکه جریان دم ارادی بیمار به حجم از پیش تنظیم شده(توسط اپراتور) برسد یک تنفس حمایتی توسط ونتیلاتور تحویل میگردد. اساس کار حساسیت جریانی به این صورت است که یک جریان مداوم از داخل مدار ونتیلاتور باز میگرد(جریان تحویلی = جریان برگشتی)، زمانیکه بیمار تنفس ارادی را شروع نماید، قسمتی از جریان گاز عبوری وارد ریه بیمار شده، بنابراین حجم گاز برگشتی کاهش مییابد. (جریان برگشتی< جریان تحویلی)، ونتیلاتور این اختلاف جریان را حس کرده وبا ارایه جریان کافی، از دم بیمار حمایت میکند. برای مثال اگر میزان حساسیت جریان (Flow Sense)، 3 لیتر در دقیقه و مقدار جریان پایه (Flow Base)، 6 لیتر در دقیقه تنظیم شود، جریانی به میزان 6 لیتر در دقیقه در طی بازدم در مدار ونتیلاتور جریان مییابد. اگر بیمار تنفس ارادی نداشته باشد، 6 لیتر هوا در مدار باز دمی برمیگردد. لیکن اگر تنفس بیمار شروع و مقدار برگشتی از 6 لیتر به 3 لیتر افت نماید، نمایانگر دم ارادی بیمار به میزان 3 لیتر در دقیقه میباشد که محرک دستگاه برای تحویل حجم جاری تنظیمی بر روی ونتیلاتور میباشد. انتخاب میزان Trigger بستگی به مد تنفسی و میزان کوشش تنفسی بیمار دارد. به عبارت دیگر حساسیت بر اساس نوع ونتیلاتور حساسیت دستگاه، میزانی از تلاش بیمار(فشار منفی یا حجمی) است که برای تحویل تنفس از طرف ونتیلاتور لازم است. حساسیت دستگاه باید به نحوی تنظیم شود که به بیمار امکان تحریک ونتیلاتور جهت ارائه حجم جاری را بدهد. در صورتی که برای تحریک دستگاه نیاز به کوشش تنفسی بیشتری باشد و یا بین زمان کوشش تنفسی بیمار و شروع جریان گاز تاخیری پیش آید، افزایش کار عضلات تنفسی و در نهایت خستگی بیمار در انجام تنفس ارادی اتفاق میافتد. برعکس بالا بردن حساسیت موجب کاهش مقدار کوشش مورد نیاز برای تحریک ونتیلاتور توسط بیمار خواهد شد. در این حالت ونتیلاتور نسبت به کوشش دمی بیمار بیش از حد حساس میشود، در این حالت سیکلهای ونتیلاتوری خودبخود یا سیکلهای خودکار ایجاد خواهد شد در این سیکلها ونتیلاتور بدون در نظر گرفتن جایگاه بیمار در سیکل تنفسی، یک تنفس را بلافاصله بعداز تنفس قبلی ارایه میکند.
Flow
سرعت جریان هوا در طول دم است که بر حسب لیتر در دقیقه محاسبه میشود و منظور از فلو این است که حجم مشخصی از گاز (حجم جاری) با چه سرعتی به بیمار برسد هر چه فلو بیشتر باشد زمان دم کوتاهتر میشود و در نتیجه فشار حداکثر ریه بیشتر خواهدشد و بر عکس با کاهش فلو زمان دم طولانی تر میگردد. مقدار نرمال آن تقریبا 30 تا 50 لیتر در دقیقه است. در بیماران با دیسترس تنفسی و یا حجم های جاری بالا میزان میزان فلو بین 100-60 لیتر در دقیقه تنظیم میشود تا کار تنفسی کاهش یافته و عوارض جانبی ناشی از آن کم شود.
مثالی برای اندازه گیری میزان فلو:
RR: 10 VT: 500 BW: 50 Kg
I:E Ratio: 1:2 → Inspration time = 2" 700cc 2""
X 60" Flow= x=flow=22lit/mint
در معنای کلی هر سازهای را میتوان ساختمان نامید، در اینجا منظور از ساختمان بناهای ساخته شده با مصالح بنایی (آهن، سیمان، گچ، آجر و ...) میباشد.
اصولاً ساختمان را از لحاظ مصالح مصرفی و نوع کاربرد آن میتوان به دو دسته تقسیم نمود.
ساختمانی است که برای اسکلت اصلی آن از بتن آرمه (سیمان، شن، ماسه و فولاد به صورت میلگرد ساده یا آجدار) استفاده شده باشد.
در این نوع ساختمان، سقفها به وسیله تاوه (دال)های بتنی پوشیده میشود، و یا از سقفهای تیرچه بلوک و یا سایر سقفهای پیش ساخته استفاده میشود.
برای ساخت دیوارهای جدا کننده (پارتیشنها) ممکن است از انواع آجر مانند سفال تیغهای، آجر ماشینی سوراخ دار، آجر معمولی فشاری، فوم استاندارد ضد حریق، تیغه گچی و یا چوب استفاده شود.
همچنین ممکن است از دیوارهای بتن آرمه هم استفاده شود که در این صورت نوع این دیوارها دیوار برشی میباشد.
در این نوع ساختمان برای ساخت شاه تیرها و ستونها از بتن آرمه (بتن مسلح) استفاده میشود.ساختمان های بتونی استحکام زیادی در برابر حوادث طبیعی دارند.
در این نوع ساختمانها برای ساختن ستونها و پلها از پروفیلهای فولادی استفاده میشود.
در ایران معمولاً برای ساختن ستونها از تیر آهنهای {displaystyle I}دوبل و یا بال پهنهای تکی استفاده مینمایند.
برای اتصالات از نبشی-تسمه و برا س ل سیب ی زیر ستونها از صفحه فولادی (بیس پلیت) استفاده میشود و معمولاً دو قطعه را به وسیله جوش به هم متصل مینمایند (استفاده از پرچ یا پیچ و مهره نیز متداول است
در این نوع ساختمان برای مقابله با زلزله از باد بندهای فلزی استفاده می شود.
منظور از ساختمان های بنایی ساختمان هایی هستندکه مصالح آنهااز آجر،بلوک سیمانی ویا سنگ ساخته شده اندودر آنها تمام یاقسمتی از بار های قائم توسط دیوار های با مصالح بنایی تحمل می شود.:برای ساختمانهای کوچک که از 2 طبقه تجاوز نمینمایندو یا حدکثر ارتفاع آنها از صفر صفر زمین 8 متر می باشد میتوان از این نوع ساختمان استفاده نمود.
اسکلت اصلی این نوع ساختمانها آجری بوده و برای ساختن سقفها در ایران معمولاً از پروفیلهای فولادی {displaystyle I} و آجر به صورت طاق ضربی استفاده میگردد؛ و یا از سقف تیرچه و بلوک استفاده میشود.
در این نوع ساختمان برای مقابله با نیروهای جانبی (نظیر زلزله) باید حتماً از شناژهای روی کرسی چینی و زیر سقفها استفاده شود؛ همچنین در ساختمانهای آجری معمولاً دیوارهای حمال در طبقات مختلف روی هم قرار میگیرند و اغلب پارتیشنها نیز همین دیوارهای حمال میباشند.
حداقل عرض دیوارهای حمال نباید از ۳۵ سانتی متر کمتر باشد.و یا به عبارت دیگر برای دیوار های با مصالح بنایی ، حداقل نسبت ضخامت به ارتفاع نباید از یک دهم برای دبوار های مهار نشده کمتر باشد
اسکلت اصلی این نوع ساختمانها از خشت خام و گل میباشد و تعداد طبقات آن از یک طبقه تجاوز نمیکند و در مقابل نیروهای جانبی همانند زلزله به هیچ وجه مقاومت نمینمایند.
این نوع ساختمانها در مناطقی که چوب با قیمت ارزان در دسترس است ساخته میشوند،مانند شهرهای جنوبی کشور اتریش، بعضی ایالتهای کشور آمریکا و ...
ساختمانهای چوبی در ایران به علت کمبود منابع کمتر ساخته میشود.
ممکن است ساختمانی از دو یا چند نوع از انواع فوق ساخته شود مانند ساختمانهای فلزی-بتنی و یا فلزی-آجری و ... .
ساختمانها از لحاظ کاربردو اهمیت به چهار گروه اصلی تقسیم میشوند:
الف)ساختمان هایی که خرابی آنها موجب تلفات جانی ومالی زیاد می شود.مانند:فروشگاههای برزگ،سینماها،مدارس و ...
ب)ساختمان هایی که از بین رفتن آنها باعث از دست رفتن ثروت ملی می شود.مانند:مراکز نگه داری اسناد و مدارک ملی،موزه ها و...
ج)ساختمان هایی که خرابی آنها باعث آتش سوزی و ایجاد آلودگی محیط زیست می شوند.مانند:پالایشگاه ها،مراکز سوخت رسانی و....
ساختمانسازی معمولاً فرایندی زمانبر بودهاست، اما در دهههای اخیر با استفاده از قطعات پیشساخته میتوان ساخت ساختمانها را سریعتر به پایان رساند.
صنعت ساختمان از دیرباز به عنوان یک صنعت سنتی و با بهره وری پایین شناخته شده است و در مطالعات انجام شده نیز با اشاره به اینکه ورود تکنولوژی به این صنعت با محدودیت و به کندی صورت میگیرد این صنعت را یک صنعت با پایین شناخته شده است در این بین ابزارهای نوین مانند مدل سازی اطلاعات ساختمان BIM امیدیست برای تحول در این صنعت و افزایش بهره وری و توسعه همه جوانب آن.
اصطلاحات ساختمان
مواد مضاف بتنی: موادی هستند که خاصیت بتن تازه را تغییر میدهند.
U ناودانی: نوعی پروفیل که عمده مصرف آن در ساخت بادبند، پلها و … استفاده میشود.
میلگرد: نوعی پروفیل با مقطع گرد و به صورت ساده و آجدار در کارهای بتنی مسلح و مهارها به کار میرود.
تسمه: با مقاطع مربع، مستطیل و برای ساخت درها، حفاظها و وصلهها در ساختمان به کار میرود.
چوب: که در قدیم برای نعل درگاه و ساخت درب و پنجره و حالا برای ساخت درها و ساخت قالب استفاده میشود.
تخته فلزی: در کارهای آرایشی بنا، ساخت در، مبل و صندوقه بتن به کار میرود.
پارکت : فرآیندی از چوب که برای فرش کف ساختمان استفاده میشود.
شیشه ایمنی: نوعی شیشه با حداقل ضخامت ۳۱ میلیمتر که هنگام شکستن خرد نمیشود.
شیشه: برای عبور نور و جلوگیری از هدر رفتن انرژی از مادهای سیلیسی استفاده میشود.
بتانه: نوعی خمیر که عمده استفاده آن در شیشه است.
قیر: نوعی فرآورده نفتی که در عایق بندی ساختمان استفاده میشود.
اندود کاه گل: نوعی ملات برای عایق بندی ساختمان استفاده میشود.
سیمنت تایل: نوعی موزائیک که ملات آن با دقت ساخته شده و ویبره میشود.
رابیتس: نوعی توری به منظور نگه دارنده اندود در مقاطع با سطح نچسب و صیقلی است.
بتن سبک: نوعی بتن که در آن پودر آلومینیوم و پوکه اضافه شده به منظور عایق صوتی و غیر سازه ای استفاده میشود.
سیپورکس: آجرهای گچی که برای ساختن دیوار جداکننده یا سقف سبک به کار میرود.
پانل گچی: ملات گچی پیش ساخته برای جداسازی و عایق صوتی حرارتی استفاده میشود.
بتن الیافی: مخلوط بتن معمولی به اضافه الیاف فولادی که به طور یکنواخت در بتن پخش و باعث افزایش مقاومت فشاری بتن در نوع خود شده و در جاده سازی و محوطه سازی استفاده میشود.
عایق پتویی: عایقی از پشم سنگ، پشم شیشه و چوب پنبه در ضخامت ۳۱۱ میلیمتر برای عایق حرارتی استفاده میشود
مشخصات فایل
عنوان: اصطلاحات متداول در فرایند تهویه مکانیکی
قالب بندی: word
تعداد صفحات: 15
محتویات
تعداد تنفس Frequency) یا ((RR (Respiratory Rate
حجم جاری (Tidal Volume(Tv))
(Minute volume (Mv)) حجم دقیقهای
زمان دم (Inspiratory Time (Ti))
کسر اکسیژن دمی (Fractional Inspired Oxygen (Fio2))
حساسیت ونتیلاتور(Sensitivity / Trigger)
Flow
(Inspiratory, Expiratory Ratio یا Ratio E: I) نسبت دم به بازدم
فشار مثبت انتهای بازدم و فشار مثبت مداوم راههای هوایی :
Positive End expiratory ventilation (PEEP)
Continues Positive Airway pressure (CPAP)
داخلیPEEP
فشار کفهای یا فشار استاتیک (Plateau pressure)
Ramp
فشار حمایتی PS (pressure support )
دم عمیق Sigh
Apnea Ventilation
تنفسهای خودبخودی با فشار مثبت مداوم راههای هوایی در دو سطح متفاوت
(BIPAP Biphasic positive airway pressure)
Ventilator modes
تنفس با فشار مثبت متناوب(IPPB Intermittent positive pressure Breathing)
حداکثر فشار راههای هوایی Peak airway pressure or Peak inspiratory pressure (PIP)
(MAP یا Mean airway pressure) فشار متوسط راههای هوایی
افزایش یا کاهش فشار راههای هوائی (Airway pressure low or high)
نگهداشتن ریهها در حالت دم Hold) (Inspiratory
نگهداشتن ریهها در حالت بازدم Hold) (Expiratory
مقاومت راههای هوایی (Resistance airway)
ظرفیت (قابلیت اتساع) (Compliance)
HME filter (Heat and moisture Exchange filter) or Hygrobac filter
حساسه جریان (Flow Sensor)
منابع
تعداد تنفس Frequency) یا ((RR (Respiratory Rate
تعداد تنفسهایی است که در هر دقیقه توسط ونتیلاتور به بیمار دادهمیشود و بستگی به پاتولوژی بیماری بیمار و حجم جاری و مقدار مورد نیاز Paco2 دارد. برای بیماران با ریه طبیعی تعداد تنفس بین 8-6 تنفس در دقیقه مناسب است. برای بیماران با بیماریهای انسدادی ریه برای جلوگیری از auto PEEP و هیپرونتیلاسیون یا خروج بیش از حد Co2 تعداد تنفس بین 8-6 تنظیم میشود. بیماران با بیماریهای محدودکننده ریوی(پنومونی) تعداد تنفسها بین 20-12 تنفس در دقیقه را تحمل میکنند.
حجم جاری (Tidal Volume(Tv))
حجم جاری، حجمی از گاز است که در هر تنفس توسط ونتیلاتور به بیمار تحویل میگردد. این حجم از 5 تا 15 میلیلیتر به ازای هرکیلوگرم وزن بیمار قابل تنظیم است و بستگی به ظرفیت ریهها، مقاومت راههای هوائی و پاتولوژی بیماری دارد. افراد با ریه طبیعی حجمهای 12- 15 cc/kg را تحمل میکنند اما در بیماران با بیماریهای محدود کننده ریوی از حجمهای cc/kg 5-8 استفاده میشود.
(Minute volume (Mv)) حجم دقیقهای
عبارت است از حاصل ضرب تعداد تنفس(F یا RR) در حجم جاریTV Tv × RR= MV
زمان دم (Inspiratory Time (Ti))
در ونتیلاتورهای زمانی با تنظیم مستقیم نسبت دم به بازدم، زمان دم با توجه به تعداد تنفس و نسبت دم به بازدم تنظیم میگردد. بعنوان مثال اگر تعداد تنفس 12 بار در دقیقه باشد و نسبت دم به بازدم 1:2 در نظر گرفته شود. زمان هر سیکل تنفسی 5 ثانیه و زمان دم 7/1 ثانیه میگردد. در ونتیلاتورهای حجمی نسبت دم به بازدم با میزان Flow تنظیم میشود و هرچه قدر زمان Flow بیشتر باشد سرعت جریان هوا در دم بیشتر شده و زمان دم کوتاهتر میشود و بر عکس با کاهش Flow سرعت جریان هوا در دم کمتر و در نتیجه زمان دم بیشتر میشود. در ونتیلاتورهای پیشرفتهتر زمان دم مستقیما تنظیم شده و به هنگام تنظیم زمان دم پارامترهای I:E و Flow در صفحه نمایش ونتیلاتور به نمایش در میآید تا کاربر بتواند بر اساس آنها زمان دم را دقیقا تنظیم نماید.
کسر اکسیژن دمی (Fractional Inspired Oxygen (Fio2))
درصد یا کسر اکسیژن دمی مقدار اکسیژنی است که به بیمار داده میشود و بین 21% (هوای اتاق) تا 100% قابل تنظیم است. اگر چه توصیه میشود برای پیشگیری از مسمومیت با اکسیژن نباید به مدت طولانی از اکسیژن 100% استفاده شود، اما در ابتدای وصل کردن بیمار به ونتیلاتور معمولا جهت جلوگیری از هیپوکسی از اکسیژن 100% استفاده میگردد. مسمومیت با اکسیژن ساختار غشای آلوئولی- مویرگی را متغیر میکند و باعث ادم ریوی، آتلکتازی و کاهش Pao2 میگردد. بنابر این به محض ثابت شدن وضعیت بیمار بر اساس پالس اکسی متری و ABGs درصد اکسیژن بتدریج پایین آورده میشود. در صورتیکه علیرغم تجویز اکسیژن 60% ، Pao2 به 60 میلیمترجیوه نرسید بجای بالابردن Fio2 باید از PEEP استفادهکرد. در اکثر ونتیلاتورها امکاناتی تعبیه شده است که در مواردی مانند ساکشن ترشحات ریوی، برونکوسکوپی، فیزیوتراپی ریوی، انتقال بیمار یا انجام سایر پروسیجرهای استرسزا میتوان بطور موقت به بیمار اکسیژن 100% داده شود.
حساسیت ونتیلاتور(Sensitivity / Trigger)
در تنفسهای اجباری طبق فواصل از پیش تنظیم شده، دم اجباری ارائه میگردد. اما در صورت شروع تنفس مجدد بیمار، با تنظیم حساسیت، ونتیلاتور شروع به ارائه جریان میکند که یک افت فشار، در مدار دستگاه احساس شود. بنابراین تنظیم حساسیت (Senility setting) نمایانگر مقدار افت فشار در زیر خط پایه(انتهای بازدم) است که بیمار بایستی در مدار ونتیلاتور ایجاد کند(Triggering effort) تا موجب تحریک دستگاه جهت ارائه حجم جاری تنظیمی برروی آن شود. با تنظیم صحیح کلید حساسیت، میتوان پاسخ تهویهای دستگاه را با کوششهای بیمار هماهنگ کرد. در مد کنترله کلید حساسیت(off) است، بنابراین دستگاه پاسخی به کوشش تنفسی بیمار نمیدهد، در حالیکه در مدهای کمکی مانند SIMV با تنظیم صحیح میزان حساسیت، دستگاه به کوشش تنفسی بیمار با یک تنفس اجباری هماهنگ با دم بیمار پاسخ میدهد. بنابراین حساسیت ونتیلاتور مقدار تلاش تنفسی بیمار را که جهت شروع دم ونتیلاتور لازماست را تعیین می کند و بر اساس فشار یا حجم تنظیم میگردد. در ونتیلاتورهای جدید غالبا بجای حساسیت فشاری از حساسیت جریانی (Flow Triggering) یا (Flow by) استفاده میشود. در سیستم حساسیت جریانی، زمانیکه جریان دم ارادی بیمار به حجم از پیش تنظیم شده(توسط اپراتور) برسد یک تنفس حمایتی توسط ونتیلاتور تحویل میگردد. اساس کار حساسیت جریانی به این صورت است که یک جریان مداوم از داخل مدار ونتیلاتور باز میگرد(جریان تحویلی = جریان برگشتی)، زمانیکه بیمار تنفس ارادی را شروع نماید، قسمتی از جریان گاز عبوری وارد ریه بیمار شده، بنابراین حجم گاز برگشتی کاهش مییابد. (جریان برگشتی< جریان تحویلی)، ونتیلاتور این اختلاف جریان را حس کرده وبا ارایه جریان کافی، از دم بیمار حمایت میکند. برای مثال اگر میزان حساسیت جریان (Flow Sense)، 3 لیتر در دقیقه و مقدار جریان پایه (Flow Base)، 6 لیتر در دقیقه تنظیم شود، جریانی به میزان 6 لیتر در دقیقه در طی بازدم در مدار ونتیلاتور جریان مییابد. اگر بیمار تنفس ارادی نداشته باشد، 6 لیتر هوا در مدار باز دمی برمیگردد. لیکن اگر تنفس بیمار شروع و مقدار برگشتی از 6 لیتر به 3 لیتر افت نماید، نمایانگر دم ارادی بیمار به میزان 3 لیتر در دقیقه میباشد که محرک دستگاه برای تحویل حجم جاری تنظیمی بر روی ونتیلاتور میباشد. انتخاب میزان Trigger بستگی به مد تنفسی و میزان کوشش تنفسی بیمار دارد. به عبارت دیگر حساسیت بر اساس نوع ونتیلاتور حساسیت دستگاه، میزانی از تلاش بیمار(فشار منفی یا حجمی) است که برای تحویل تنفس از طرف ونتیلاتور لازم است. حساسیت دستگاه باید به نحوی تنظیم شود که به بیمار امکان تحریک ونتیلاتور جهت ارائه حجم جاری را بدهد. در صورتی که برای تحریک دستگاه نیاز به کوشش تنفسی بیشتری باشد و یا بین زمان کوشش تنفسی بیمار و شروع جریان گاز تاخیری پیش آید، افزایش کار عضلات تنفسی و در نهایت خستگی بیمار در انجام تنفس ارادی اتفاق میافتد. برعکس بالا بردن حساسیت موجب کاهش مقدار کوشش مورد نیاز برای تحریک ونتیلاتور توسط بیمار خواهد شد. در این حالت ونتیلاتور نسبت به کوشش دمی بیمار بیش از حد حساس میشود، در این حالت سیکلهای ونتیلاتوری خودبخود یا سیکلهای خودکار ایجاد خواهد شد در این سیکلها ونتیلاتور بدون در نظر گرفتن جایگاه بیمار در سیکل تنفسی، یک تنفس را بلافاصله بعداز تنفس قبلی ارایه میکند.
Flow
سرعت جریان هوا در طول دم است که بر حسب لیتر در دقیقه محاسبه میشود و منظور از فلو این است که حجم مشخصی از گاز (حجم جاری) با چه سرعتی به بیمار برسد هر چه فلو بیشتر باشد زمان دم کوتاهتر میشود و در نتیجه فشار حداکثر ریه بیشتر خواهدشد و بر عکس با کاهش فلو زمان دم طولانی تر میگردد. مقدار نرمال آن تقریبا 30 تا 50 لیتر در دقیقه است. در بیماران با دیسترس تنفسی و یا حجم های جاری بالا میزان میزان فلو بین 100-60 لیتر در دقیقه تنظیم میشود تا کار تنفسی کاهش یافته و عوارض جانبی ناشی از آن کم شود.
مثالی برای اندازه گیری میزان فلو:
RR: 10 VT: 500 BW: 50 Kg
I:E Ratio: 1:2 → Inspration time = 2" 700cc 2""
X 60" Flow= x=flow=22lit/mint
گزارش تخصصی دبیر زیست شناسی :
افزایش توانایی دانش آموزان در حفظ اصطلاحات زیست شناسی با روش های خلاقانه
تعداد 21 صفحه فایل ورد
فهرست مطالب
مقدمه و ارزیابی از وضع موجود. 3
تجزیه وتحلیل و تفسیر داده ها : (یافتن علل وموانع ) 6
ارزیابی بعد از اجرای راه حل.. 15
اعتبار بخشی و ارزیابی : ( نقاط ضعف و قوت ) 17
مقدمه و ارزیابی از وضع موجود
درس زیست شناسی یک درس پایه و اساسی دبیرستان به خصوص در رشته ی تجربی است که زیر بنای رشته های دانشگاهی ( و به دنبال آن مشاغلی ) همچون کشاورزی و زیرگروه های آن ، پزشکی و زیرگروه های آن مانند مامایی ، پرستاری ، تغذیه ، علوم آزمایشگاهی ، ژنتیک و . . . است .
دانش آموزان پایه ی اول در ابتدای ورود به دبیرستان با این درس که تعداد بسیار زیادی اصطلاح نا آشنا ، تخصصی و غیر فارسی را در متن خود جای داده است ، مواجه می شوند. این امر برای کسانی که رشته ی تجربی را انتخاب می کنند به شکل گسترده تری ادامه می یابد و آنان را برای به خاطر سپردن و صحیح نویسی در امتحان با مشکل روبرو می کند .
در آزمون ها همان قدر که مفاهیم در نظر گرفته می شود ، محفوظات هم مورد سوال است و پاسخ صحیح ندادن به آنها می تواند موجب اضطراب دانش آموز و ضعف پاسخگویی به تمام سوالات آزمون شود .
اشتباه نوشتن کلمات تخصصی در برگه امتحانی دانش آموز، موجب کاهش نمره ی او خواهد شد و چون : « مدرسه ها و به تعبیر درست تر ، نظام آموزشی ما در حال حاضر یادگیری را با نمره تفسیر می کند ، همان گونه که پایان آموزش به مدرک گرایی ختم می شود نمره اهمیت فوق العاده ای در نظام آموزشی بیشتر کشور ها دارد و توصیه ها ی ساده به معلمان ، دانش آموزان و والدین برای نادیده گرفتن آن راه به جایی نخواهد برد » [1] . حاصل کاهش نمره ی دانش آموز هم برای خود او تنش زاست و هم باعث کاهش بازده عملکرد دبیر مربوطه از نظر سیستم آموزشی می گردد .
[1] - محمد امین ( 1386)