لینک فایل مقاله درباره اصطلاحات متداول در فرایند تهویه مکانیکی -15 صفحه word
مشخصات فایل
عنوان: اصطلاحات متداول در فرایند تهویه مکانیکی
قالب بندی: word
تعداد صفحات: 15
محتویات
تعداد تنفس Frequency) یا ((RR (Respiratory Rate
حجم جاری (Tidal Volume(Tv))
(Minute volume (Mv)) حجم دقیقهای
زمان دم (Inspiratory Time (Ti))
کسر اکسیژن دمی (Fractional Inspired Oxygen (Fio2))
حساسیت ونتیلاتور(Sensitivity / Trigger)
Flow
(Inspiratory, Expiratory Ratio یا Ratio E: I) نسبت دم به بازدم
فشار مثبت انتهای بازدم و فشار مثبت مداوم راههای هوایی :
Positive End expiratory ventilation (PEEP)
Continues Positive Airway pressure (CPAP)
داخلیPEEP
فشار کفهای یا فشار استاتیک (Plateau pressure)
Ramp
فشار حمایتی PS (pressure support )
دم عمیق Sigh
Apnea Ventilation
تنفسهای خودبخودی با فشار مثبت مداوم راههای هوایی در دو سطح متفاوت
(BIPAP Biphasic positive airway pressure)
Ventilator modes
تنفس با فشار مثبت متناوب(IPPB Intermittent positive pressure Breathing)
حداکثر فشار راههای هوایی Peak airway pressure or Peak inspiratory pressure (PIP)
(MAP یا Mean airway pressure) فشار متوسط راههای هوایی
افزایش یا کاهش فشار راههای هوائی (Airway pressure low or high)
نگهداشتن ریهها در حالت دم Hold) (Inspiratory
نگهداشتن ریهها در حالت بازدم Hold) (Expiratory
مقاومت راههای هوایی (Resistance airway)
ظرفیت (قابلیت اتساع) (Compliance)
HME filter (Heat and moisture Exchange filter) or Hygrobac filter
حساسه جریان (Flow Sensor)
منابع
تعداد تنفس Frequency) یا ((RR (Respiratory Rate
تعداد تنفسهایی است که در هر دقیقه توسط ونتیلاتور به بیمار دادهمیشود و بستگی به پاتولوژی بیماری بیمار و حجم جاری و مقدار مورد نیاز Paco2 دارد. برای بیماران با ریه طبیعی تعداد تنفس بین 8-6 تنفس در دقیقه مناسب است. برای بیماران با بیماریهای انسدادی ریه برای جلوگیری از auto PEEP و هیپرونتیلاسیون یا خروج بیش از حد Co2 تعداد تنفس بین 8-6 تنظیم میشود. بیماران با بیماریهای محدودکننده ریوی(پنومونی) تعداد تنفسها بین 20-12 تنفس در دقیقه را تحمل میکنند.
حجم جاری (Tidal Volume(Tv))
حجم جاری، حجمی از گاز است که در هر تنفس توسط ونتیلاتور به بیمار تحویل میگردد. این حجم از 5 تا 15 میلیلیتر به ازای هرکیلوگرم وزن بیمار قابل تنظیم است و بستگی به ظرفیت ریهها، مقاومت راههای هوائی و پاتولوژی بیماری دارد. افراد با ریه طبیعی حجمهای 12- 15 cc/kg را تحمل میکنند اما در بیماران با بیماریهای محدود کننده ریوی از حجمهای cc/kg 5-8 استفاده میشود.
(Minute volume (Mv)) حجم دقیقهای
عبارت است از حاصل ضرب تعداد تنفس(F یا RR) در حجم جاریTV Tv × RR= MV
زمان دم (Inspiratory Time (Ti))
در ونتیلاتورهای زمانی با تنظیم مستقیم نسبت دم به بازدم، زمان دم با توجه به تعداد تنفس و نسبت دم به بازدم تنظیم میگردد. بعنوان مثال اگر تعداد تنفس 12 بار در دقیقه باشد و نسبت دم به بازدم 1:2 در نظر گرفته شود. زمان هر سیکل تنفسی 5 ثانیه و زمان دم 7/1 ثانیه میگردد. در ونتیلاتورهای حجمی نسبت دم به بازدم با میزان Flow تنظیم میشود و هرچه قدر زمان Flow بیشتر باشد سرعت جریان هوا در دم بیشتر شده و زمان دم کوتاهتر میشود و بر عکس با کاهش Flow سرعت جریان هوا در دم کمتر و در نتیجه زمان دم بیشتر میشود. در ونتیلاتورهای پیشرفتهتر زمان دم مستقیما تنظیم شده و به هنگام تنظیم زمان دم پارامترهای I:E و Flow در صفحه نمایش ونتیلاتور به نمایش در میآید تا کاربر بتواند بر اساس آنها زمان دم را دقیقا تنظیم نماید.
کسر اکسیژن دمی (Fractional Inspired Oxygen (Fio2))
درصد یا کسر اکسیژن دمی مقدار اکسیژنی است که به بیمار داده میشود و بین 21% (هوای اتاق) تا 100% قابل تنظیم است. اگر چه توصیه میشود برای پیشگیری از مسمومیت با اکسیژن نباید به مدت طولانی از اکسیژن 100% استفاده شود، اما در ابتدای وصل کردن بیمار به ونتیلاتور معمولا جهت جلوگیری از هیپوکسی از اکسیژن 100% استفاده میگردد. مسمومیت با اکسیژن ساختار غشای آلوئولی- مویرگی را متغیر میکند و باعث ادم ریوی، آتلکتازی و کاهش Pao2 میگردد. بنابر این به محض ثابت شدن وضعیت بیمار بر اساس پالس اکسی متری و ABGs درصد اکسیژن بتدریج پایین آورده میشود. در صورتیکه علیرغم تجویز اکسیژن 60% ، Pao2 به 60 میلیمترجیوه نرسید بجای بالابردن Fio2 باید از PEEP استفادهکرد. در اکثر ونتیلاتورها امکاناتی تعبیه شده است که در مواردی مانند ساکشن ترشحات ریوی، برونکوسکوپی، فیزیوتراپی ریوی، انتقال بیمار یا انجام سایر پروسیجرهای استرسزا میتوان بطور موقت به بیمار اکسیژن 100% داده شود.
حساسیت ونتیلاتور(Sensitivity / Trigger)
در تنفسهای اجباری طبق فواصل از پیش تنظیم شده، دم اجباری ارائه میگردد. اما در صورت شروع تنفس مجدد بیمار، با تنظیم حساسیت، ونتیلاتور شروع به ارائه جریان میکند که یک افت فشار، در مدار دستگاه احساس شود. بنابراین تنظیم حساسیت (Senility setting) نمایانگر مقدار افت فشار در زیر خط پایه(انتهای بازدم) است که بیمار بایستی در مدار ونتیلاتور ایجاد کند(Triggering effort) تا موجب تحریک دستگاه جهت ارائه حجم جاری تنظیمی برروی آن شود. با تنظیم صحیح کلید حساسیت، میتوان پاسخ تهویهای دستگاه را با کوششهای بیمار هماهنگ کرد. در مد کنترله کلید حساسیت(off) است، بنابراین دستگاه پاسخی به کوشش تنفسی بیمار نمیدهد، در حالیکه در مدهای کمکی مانند SIMV با تنظیم صحیح میزان حساسیت، دستگاه به کوشش تنفسی بیمار با یک تنفس اجباری هماهنگ با دم بیمار پاسخ میدهد. بنابراین حساسیت ونتیلاتور مقدار تلاش تنفسی بیمار را که جهت شروع دم ونتیلاتور لازماست را تعیین می کند و بر اساس فشار یا حجم تنظیم میگردد. در ونتیلاتورهای جدید غالبا بجای حساسیت فشاری از حساسیت جریانی (Flow Triggering) یا (Flow by) استفاده میشود. در سیستم حساسیت جریانی، زمانیکه جریان دم ارادی بیمار به حجم از پیش تنظیم شده(توسط اپراتور) برسد یک تنفس حمایتی توسط ونتیلاتور تحویل میگردد. اساس کار حساسیت جریانی به این صورت است که یک جریان مداوم از داخل مدار ونتیلاتور باز میگرد(جریان تحویلی = جریان برگشتی)، زمانیکه بیمار تنفس ارادی را شروع نماید، قسمتی از جریان گاز عبوری وارد ریه بیمار شده، بنابراین حجم گاز برگشتی کاهش مییابد. (جریان برگشتی< جریان تحویلی)، ونتیلاتور این اختلاف جریان را حس کرده وبا ارایه جریان کافی، از دم بیمار حمایت میکند. برای مثال اگر میزان حساسیت جریان (Flow Sense)، 3 لیتر در دقیقه و مقدار جریان پایه (Flow Base)، 6 لیتر در دقیقه تنظیم شود، جریانی به میزان 6 لیتر در دقیقه در طی بازدم در مدار ونتیلاتور جریان مییابد. اگر بیمار تنفس ارادی نداشته باشد، 6 لیتر هوا در مدار باز دمی برمیگردد. لیکن اگر تنفس بیمار شروع و مقدار برگشتی از 6 لیتر به 3 لیتر افت نماید، نمایانگر دم ارادی بیمار به میزان 3 لیتر در دقیقه میباشد که محرک دستگاه برای تحویل حجم جاری تنظیمی بر روی ونتیلاتور میباشد. انتخاب میزان Trigger بستگی به مد تنفسی و میزان کوشش تنفسی بیمار دارد. به عبارت دیگر حساسیت بر اساس نوع ونتیلاتور حساسیت دستگاه، میزانی از تلاش بیمار(فشار منفی یا حجمی) است که برای تحویل تنفس از طرف ونتیلاتور لازم است. حساسیت دستگاه باید به نحوی تنظیم شود که به بیمار امکان تحریک ونتیلاتور جهت ارائه حجم جاری را بدهد. در صورتی که برای تحریک دستگاه نیاز به کوشش تنفسی بیشتری باشد و یا بین زمان کوشش تنفسی بیمار و شروع جریان گاز تاخیری پیش آید، افزایش کار عضلات تنفسی و در نهایت خستگی بیمار در انجام تنفس ارادی اتفاق میافتد. برعکس بالا بردن حساسیت موجب کاهش مقدار کوشش مورد نیاز برای تحریک ونتیلاتور توسط بیمار خواهد شد. در این حالت ونتیلاتور نسبت به کوشش دمی بیمار بیش از حد حساس میشود، در این حالت سیکلهای ونتیلاتوری خودبخود یا سیکلهای خودکار ایجاد خواهد شد در این سیکلها ونتیلاتور بدون در نظر گرفتن جایگاه بیمار در سیکل تنفسی، یک تنفس را بلافاصله بعداز تنفس قبلی ارایه میکند.
Flow
سرعت جریان هوا در طول دم است که بر حسب لیتر در دقیقه محاسبه میشود و منظور از فلو این است که حجم مشخصی از گاز (حجم جاری) با چه سرعتی به بیمار برسد هر چه فلو بیشتر باشد زمان دم کوتاهتر میشود و در نتیجه فشار حداکثر ریه بیشتر خواهدشد و بر عکس با کاهش فلو زمان دم طولانی تر میگردد. مقدار نرمال آن تقریبا 30 تا 50 لیتر در دقیقه است. در بیماران با دیسترس تنفسی و یا حجم های جاری بالا میزان میزان فلو بین 100-60 لیتر در دقیقه تنظیم میشود تا کار تنفسی کاهش یافته و عوارض جانبی ناشی از آن کم شود.
مثالی برای اندازه گیری میزان فلو:
RR: 10 VT: 500 BW: 50 Kg
I:E Ratio: 1:2 → Inspration time = 2" 700cc 2""
X 60" Flow= x=flow=22lit/mint
کلمات کلیدی : اصطلاحات متداول در فرایند تهویه مکانیکی
در این سایت هیچ فایلی برای فروش قرار نمی گیرد. برای پشتیبانی و خرید فایل به سایت اصلی فروشنده مراجعه بفرمائید:
لینک دریافت فایل از سایت اصلی
لینک منبع :لینک فایل مقاله درباره اصطلاحات متداول در فرایند تهویه مکانیکی -15 صفحه word