اضطراب احساسی طبیعی در انسان هاست، که هرکسی در شرایطی از زندگی آن را تجربه می کند. خیلی از افراد زمانیکه در کار دچار مشکل شده، قبل از امتحان دادن و یا قبل از گرفتن تصمیم های حساس عصبی و مضطرب می شوند. بااینحال افراد مبتلا به اختلالات اضطراب ترس غیرمنطقی و نگرانی بیش از حد نسبت به شرایط روزمره دارند. این احساسات باعث اختلال در زندگی روزمره شده، بسختی کنترل می شوند و برای مدت طولانی باقی می مانند. اضطراب ممکن است از کودکی در افراد ظاهر شده و تا بزرگسالی آنها ادامه یابد.
انواع مختلفی از اختلالات اضطراب وجود داشته که بعضی از آنها اختلال هراس و ترس، اختلال وسواس جبری، اختلال تنشزای پس از رویداد، اختلال اضطراب اجتماعی، فوبیا و اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر می باشند.
درمان اضطراب شامل نوعی روان درمانی که به شما یاد می دهد به چطر موقعیت های چالش برانگیز را نوعی دیگر دیده و به آن پاسخ دهید، تغییرات سبک زندگی و اگر لازم بود درمان دارویی می شود. بعضی اوقات اضطراب ناشی از بیماری دیگری بوده و برای درمان اضطراب باید آن بیماری را درمان کرد.
بدون توجه به اینکه شما مبتلا به کدام نوع اضطراب هستید، بدانید که درمان بشما کمک می کند.
چندین نوع شناخته شده اختلال اضطراب وجود دارند، که بعضی از آنها شامل:
علایم و نشانه های ابتلا به اختلالات اضطرابی بسته به نوع اختلال متفاوت است، بااینحال عموما شامل برخی از موارد زیر می شود:
شما باید زمانیکه احساس می کنید زیادی نگرانید، احساس افسردگی می کنید، فکر می کنید اضطرابتان با بیماری مرتبط است و یا بخودکشی فکر می کنید، به پزشک مراجعه نمایید.
دلیل اصلی اختلالات اضطرابی هنوز معلوم نیست، با این حال اختلالات اضطرابی همانند سایر بیماری های ذهنی حاصل ضعف شخصی، نقص شخصیت و یا تربیت نامناسب فردنمی باشد. هرچه دانشمندان بیشتر برروی بیماری های ذهنی تحقیق می کنند، واضح تر می شود که خیلی از اختلالات ذهنی و روانی ناشی از ترکیب عواملی همچون تغییر در فشار و استرس مغز و محیط است.
مانند سایر بیماری های مغزی، اختلال اضطراب نیز ممکن است بدلیل مشکلات عملکرد مغز در زمینه های ترس و احساسات باشد. استرس زیاد و عوامل دیگر می تواند باعث ابتلای افراد به اضطراب گردد.
عوامل زیر خطر ابتلای شما به اختلالات اضطرابی را افزایش می دهد:
ابتلا به اضطراب می تواند باعث ابتلا به سایر بیماری های ذهنی و یا درصورت ابتلا بدتر شدن آنها گردد، این بیماری های شامل:
دو درمان اصلی برای اختلالات اضطراب رفتار درمانی (روان درمانی) و درمان دارویی بوده و معمولا بیشترین تاثیر را ترکیب هردو این درمان ها در پی دارد. برای یافتن بهترین شیوه درمان برای شما ممکن است پزشک مجبور به آزمایش چندین شیوه درمانی برروی شما گردد.
این نوع درمان که به رفتار درمانی، گفتار درمانی و یا مشاوره روانی معروف است شامل صحبت با یک روانشناس و یا روانپزشک برای کمک به شما در کاهش اضطراب تان، می شود.
درمان رفتار شناختی یکی از موثرترین شکل های روان درمانی برای درمان اختلالات اضطراب می باشد. در طی این درمان شما می توانید فعالیت هایی ه بدلیل اضطراب رها کرده اید را دوباره شروع کرده و کم کم اضطراب شما شروع به بهبود نماید.
پزشکان از داروهای ضدافسردگی و کاهش دهنده اضطراب برای درمان این مشکل استفاده می نمایند.
هرچند بیشتر افراد مبتلا به اختلالات اضطراب برای درمان و کنترل مشکل نیاز به روان درمانی و دارو دارند، تغییرات در سبک زندگی نیز می تواند برای آنها مفید و سودمند باشد. این تغییرات شامل:
راهی برای پیش بینی دلایلی که باعث اضطراب شما می شود وجود ندارد. اما با رعایت موارد زیر شدت عوامل اضطراب زا را می توانید برروی خود کاهش دهید:
تشخیص نوع مشکل جنسی به این راحتیها که فکر میکنیم نیست و درمان آن هم چنین نیست که بتوان یک دارو را برای همه افراد تجویز کرد. برای هر نوع اختلال جنسی، راه درمانی خاصی انتخاب میشود. درمان مشکلهای جنسی باید به روش کاملا علمی انجام شود. در علم پزشکی برای تشخیص هر بیماریای لازم است معیارهایی رعایت شود مثلا وقتی بیماری میگوید به دلیل پرنوشی و پرادراری به بیماری دیابت مبتلا شده حرف او استنادی ندارد و این وظیفه پزشک است که با گرفتن شرح حال، معاینه بیمار و درخواست چند آزمایش متوجه افزایش قند خونش شود. مشکل جنسی نیز به همین روال است حتی نیاز به بررسیهای بیشتر و تخصصیتری هم دارد. برای یافتن علت اصلی مشکل جنسی از الگوریتم زیر تبعیت میکنیم.
۱. شرح حال، معاینه فیزیکی و تشخیص نوع اختلال
باید شرح حالی دقیق از بیمار گرفته شود. وقتی مردی با شکایت مشکل جنسی مراجعه میکند اول باید دید منظور او از به کار بردن این کلمه چیست؟ سوالهای مطرحشده به این قرار است؛ آیا میل جنسیتان کاهش یافته؟ اختلال در انزال دارید؟ آیا میتوانید رابطه زناشویی برقرار کنید؟ باتوجه به پاسخ بیمار به این پرسشها، پی میبریم که بیمار چه نوع اختلالی دارد. گاهی نیز بعضی از مردان در حقیقت بیمار نیستند ولی انتظارهای خاصی از خود دارند مثلا فردی با شکایت کوچک بودن آلت تناسلی مراجعه میکند در صورتی که در معاینه فیزیکی همه چیز کاملا طبیعی است. گاهی هم فرد از اختلال نعوظ شکایت میکند با این شکایت که نمیتواند دوبار پشت سر هم رابطه زناشویی برقرار کند. از نظر علمی این افراد مشکلی ندارند چون مردان بعد از انجام مقاربت دوره تحریکناپذیری دارند.
۲. درخواست آزمایش
اختلالهای جنسی در مردان حدود ۲۰ نوع است. برای اینکه پزشک بیماری را با موفقیت درمان کند، قدم اول تشخیص نوع بیماری، سپس یافتن علت بیماری است. یافتن علت، موضوع بسیار مهمی است که متاسفانه بسیاری از پزشکان آن را نادیده میگیرند. یافتن علت باید با گرفتن شرححال و پرسشهایی درباره بیماریهای زمینهای، مصرف دارو و وجود مشکل جنسی در گذشته باشد. برای یافتن بیماریهای زمینهای هم باید آزمایشهای تخصصی یا تصویربرداری انجام شود. البته نیازی نیست که آزمایشها، سونوگرافی و رادیولوژیهای متعدد درخواست شود. پزشک نباید برای تشخیص بیماری از آزمایشهای پاراکلینیک استفاده کند. آزمایشهای پاراکلینیک برای تایید تشخیص پزشک است و حتما باید ضرورتی برای درخواست آن باشد.
۳. تشخیص جسمی یا روانی بودن اختلال
وقتی مشخص شد که مثلا بیمار دارای اختلال نعوظ است ادامه درمان آسانتر میشود. در این مواقع باید مشخص شود که اختلال نعوظ جسمی است یا روانی. اگر ریشه در اختلالهای روان داشت دیگر ادامه نمیدهیم و بیمار به روانپزشک یا روانشناس متخصص ارجاع داده میشود اما در مواقعی که مشکل جسمی تشخیص داده شد مرحله بعدی شروع میشود.
۴. تشخیص اولیه، ثانویه یا موقعیتی بودن اختلال
اگر مشکل از آغاز اولین ارتباط زناشویی وجود داشته باشد، مشکل اولیه دارد. اگر فردی چندسال هیچ مشکلی نداشته و به تازگی دچار اختلال شده اختلال از نوع ثانویه است. موضوع بعدی این است که ببینیم آیا در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی، اختلال جنسی رخ میدهد. این موضوع را نیز با شرح حال از بیمار میتوان متوجه شد چون ممکن است یک عامل استرسزا در یک موقعیت خاص به وجود آید این افراد نیازی به دارو ندارند و باید شرایط دلخواه و مناسب فراهم شود. ولی فرد دیگری هم هست که در هر شرایطی دچار اختلال میشود، البته در این افراد هم میتوان باتوجه به شرایط راههای درمانی را پیشنهاد کرد.
۵. آزمایشهای تخصصی
در این مرحله نیز سوالهایی برای پزشک مطرح میشود. فرض کنیم بیمار به اختلال نعوظ مبتلا است. در این اختلال باید چند پارامتر درنظر گرفته شود؛ طبیعی بودن جریان خون دستگاه تناسلی، وضعیت عصبگیری دستگاه تناسلی، سطح هورمونهای جنسی و شکل آناتومیک دستگاه تناسلی اما برای تشخیص هر یک از اینها نیز اقدامهای پاراکلینیکی خاصی نیاز داریم ولی باز هم برای اینکه سریع و مقرون به صرفه به نتیجه برسیم شرح حال بیمار لازم است. مثلا وقتی مرد جوان ۲۸ سالهای در اثر تصادف دچار قطع یا آسیب نخاع شده است، مشکل معلوم است. این فرد اختلال نعوظ از نوع عصبی دارد و اصلا نیازی به آزمایشهای اضافی نیست. یا بعد از بررسی بیمار متوجه میشویم که در کودکی دچار بیضه نزول نکرده بوده و متوجه نشدهاند این بیمار مشکل هورمونی دارد چون بیضهها از بین رفتهاند. پس مهم است بدانیم که آیا مشکل بیمار از اول وجود داشته، بعدها به وجود آمده، در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی رخ میدهد یا همیشه و در هر موقعیتی مشکل با او همراه است. بعد از تشخیص علت اختلال، قدم بعدی را برمیداریم.
۶. درمان بیماری
بعد از طی شدن همه مراحل تشخیصی میتوان نوع درمان را مشخص کرد. درمان هر نوع اختلالی جداگانه انجام میشود. مثلا درمان اختلال نعوظ ۴ نوع است. خوراکی، موضعی، انجام عمل جراحی و گذاشتن پروتز. درمان باید تا حد امکان از نوع ساده، کم عارضه و کم هزینه باشد. با توجه به بررسیهای انجامشده، میتوان متوجه شد بیمار از کدام درمان سود بیشتری میبرد.
اختلال نعوظ با نشت وریدی
یکی از بدترین انواع اختلال نعوظ از نوع اختلال نعوظ با نشت وریدی است. در این نوع از اختلال خون در آلت تناسلی باقی نمیماند. برای تشخیص باید از روش رادیولوژیک استفاده کرد. بهترین راه استفاده از سونوگرافی داپلکس است. اگر در یافتن علت اختلال نعوظ به کمکاری غدد تناسلی مشکوک باشیم آزمایش خون درخواست میشود. راه تشخیصی دیگر برای تشخیص اختلال نعوظ، استفاده از یک تست کامپیوتری است که در آن الکترودی به آلت تناسلی در طول شب متصل میشود تا تعداد نعوظ اندازه گرفته شود. اگر هم اختلال در عصبدهی باشد میتوان از تستهایی که سرعت هدایت تحریکات اعصاب را بهطور کمی اندازه میگیرند استفاده کرد. امروزه تجهیزات پیشرفتهای برای تشخیص اختلالهای جنسی وجود دارد. مهمترین اصل برای درمان بیمار، تشخیص درست نوع اختلال است بنابراین بیماران باید از خوددرمانی با داروهای تبلیغاتی جدا خودداری کنند و درمان را به عهده پزشکی که در این زمینه مهارت دارد بسپارند.
اگر شما در ظاهر فرد سالمی هستید و کمی اضافه وزن دارید و به تازگی با اختلالات نعوظ روبرو شده اید، احتمالا در 3 تا 5 سال آینده به بیماری عروق کرونری قلب مبتلا می شوید.
اختلالات جنسی مردان عبارتند از:
1- کاهش سرزندگی و نشاط جنسی
دلیل احتمالی: افسردگی یا مصرف داروهای ضد افسردگی
کاهش سرزندگی و نشاط جنسی نیز از اختلالات جنسی است. کاهش اشتیاق جنسی یکی از نشانه های بارز افسردگی است. درمان دارویی افسردگی نیز معمولا با همین علامت همراه است. بر اساس مطالعات، اغلب داروهای ضد افسردگی هم در مردان و هم در زنان موجب کاهش تمایلات جنسی می شوند.
راه حل: در صورتی که با علایم افسردگی روبرو هستید، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. افسردگی از طریق مشاوره و دارو قابل درمان است. اگر از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنید و میل جنسی شما کم شده است، در مورد قطع یا تغییر داروی خود با پزشک مشورت کنید. در برخی موارد برای بازگشت میل جنسی به حالت طبیعی، پزشک به طور موقت مصرف داروی شما را متوقف خواهد نمود.
2- اختلالات نعوظ
دلیل احتمالی: مشکلات قلبی- عروقی
اگر شما در ظاهر فرد سالمی هستید و کمی اضافه وزن دارید و به تازگی با اختلالات نعوظ روبرو شده اید، احتمالا در 3 تا 5 سال آینده به بیماری عروق کرونری قلب مبتلا می شوید. دو سوم مردانی که به حمله قلبی دچار می شوند، در سه سال گذشته با اختلالات نعوظ روبرو بوده اند. اختلالات نعوظ اغلب به دلیل کاهش جریان خون که نشانه افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی است، ایجاد می شود.
راه حل: در 75 درصد مردان مبتلا به اختلالات نعوظ، سطح کلسترول خون غیر طبیعی است. اختلالات نعوظ نه تنها نشانه ای از مشکلات جنسی است بلکه بیانگر اختلالات عروقی نیز می باشد. برای بهبود این اختلال با استفاده از رژیم غذایی مناسب و ورزش، وزن خود را کاهش دهید.
3- درد در آلت تناسلی در حین رابطه جنسی
دلیل احتمالی: خمیدگی آلت تناسلی در زمان نعوظ (بیماری Peyronie)
درد آلت تناسلی هنگام رابطه جنسی نیز از اختلالات جنسی در مردان است. این بیماری به دلیل تشکیل یک بافت سخت یا فیبروزی غیر طبیعی در زیر پوست آلت تناسلی ایجاد می شود و ممکن است در هر سنی مشاهده گردد. این بیماری با درد در هنگام رابطه جنسی همراه است.
راه حل: اگر با این اختلال روبرو هستید حتما به پزشک مراجعه کنید. علت بیماری Peyronie ناشناخته است و درمان قطعی ندارد اما در اغلب موارد، درمان پیشنهادی، جراحی می باشد.
4- کاهش میل جنسی
دلیل احتمالی: کاهش هورمون تستوسترون
این مشکل ممکن است به دلایل متعددی همچون استرس شغلی، مشکلات خانوادگی و کمبود خواب ایجاد شود. اگر با هیچ کدام از این مشکلات روبرو نیستید و میل جنسی شما کاهش یافته، احتمالا دچار کاهش هورمون تستوسترون شده اید. تستوسترون مهم ترین هورمون مردانه است و کاهش آن موجب افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان، دیابت نوع دو، بیماری عروق کرونری قلب (عروق تغذیه کننده قلب)، سندرم متابولیک، مرگ زودرس و همچنین کاهش میل جنسی می شود.
راه حل: تحت نظر پزشک، سطح تستوسترون خود را با یک آزمایش خون ساده بررسی کنید. در صورت طبیعی نبودن میزان این هورمون، پزشک درمان های لازم را در مورد شما اجرا خواهد نمود.
عدم خروج منی اغلب به دلیل مصرف برخی داروهای پروستات ایجاد می شود
5- عدم ایجاد حالت نعوظ به طور ناگهانی
دلیل احتمالی: انسداد رگ به ویژه اگر همراه با پادرد باشد
اختلالات گاهگاهی نعوظ ناشی از کاهش طبیعی هورمون در مردان مسن است. اما اگر این اختلال به صورت ناگهانی در افراد جوان بروز کند، می تواند به دلیل انسداد شریان های مربوط به اندام تحتانی (پاها) باشد. در این حالت معمولا درد در پاها نیز بروز می کند. بیماری پارکینسون، MS، دیابت، فشار خون بالا و استعمال دخانیات خطر انسداد شریان ها را افزایش می دهند.
راه حل: این مشکل یک اختلال در جریان خون است و باید حتما در این زمینه به پزشک مراجعه نمود.
6- انزال زودرس
دلیل احتمالی: پرکاری غده تیروئید
انزال زودرس یعنی انزال قبل یا بلافاصله پس از شروع رابطه جنسی یک اختلال جنسی شایع به ویژه در مردان جوان است. معمولا یک مرد از هر سه مرد با این مشکل در طول زندگی خود مواجه می شود. علاوه بر مشکلات روانی، عواملی همچون اختلال در عملکرد غده تیروئید نیز می تواند از دلایل انزال زودرس باشد. در برخی مردان تنها نشانه پرکاری تیروئید، انزال زودرس است. مطالعات نشان می دهند که حدود نیمی از مردان مبتلا به پرکاری تیروئید از انزال زودرس رنج می برند.
راه حل: این مشکل به راحتی قابل درمان است. پرکاری تیروئید با معاینه و آزمایش خون تشخیص داده می شود و دارو درمانی به سرعت انزال زودرس را رفع می کند. در صورتی که مشکل تیروئید نداشته باشید، برای درمان انزال زودرس از ورزش، تکنیک های تنفسی، کاندوم و رفتاردرمانی استفاده می شود.
7- درد درهنگام انزال
دلیل احتمالی: اسپاسم عضله یا التهاب پروستات
درد درهنگام انزال نیز از اختلالات جنسی مردان است و در صورتی که این درد ناشی از اختلالات عصبی باشد، اغلب در مردان جوان و در هنگام استرس رخ می دهد. دلیل دیگر این درد، التهاب غده پروستات است.
راه حل: برای درمان این اختلال جنسی از یک پزشک متخصص کلیه و مجاری ادراری (اورولوژیست) کمک بگیرید.
8- عدم خروج مایع منی در هنگام انزال
دلیل احتمالی: داروهای پروستات
عدم خروج منی یا مقدار کم این مایع اغلب به دلیل مصرف برخی داروهای پروستات ایجاد می شود. این اختلال در برخی بیماران مبتلا به دیابت نیز به دلیل آسیب عصبی، مشاهده می گردد.
راه حل: در صورتی که این اختلال برای شما ناراحت کننده نیست، نیازی به اقدام درمانی ندارید. در شرایطی که زوجی قصد بچه دار شدن داشته باشند، برای رفع این مشکل می توانند از درمان های دارویی استفاده کنند.
9- التهاب و تورم بیضه ها
دلیل احتمالی: سرطان بیضه
سرطان بیضه یک بیماری بدون نشانه و بدون درد است. علامت بارز در این سرطان، تورم و التهاب بافت بیضه است که به راحتی توسط خود فرد نیز تشخیص داده می شود.
راه حل: سرطان بیضه اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، 100 درصد قابل درمان است. بنابراین اگر با التهاب و تورم بیضه روبرو شدید سریعا به پزشک مراجعه کنید. معاینه منظم توسط خود فرد نیز یکی از راه های تشخیص به موقع این بیماری است. بهترین زمان برای این کار، حالت ایستاده در زیر دوش آب گرم و زمانی است که عضلات کاملا درحالت انبساط می باشند.
10- عدم انزال یا انزال دیررس
دلیل احتمالی: دیابت و اضافه وزن
در 9 مرد از هر 10 مرد مبتلا به اختلالات ارگاسم (ارضای جنسی)، مشکلات روانی از جمله اضطراب، استرس شغلی و تاریخچه سوء استفاده جنسی در دوران کودکی، عامل اصلی به شمار می رود. اما در 10 درصد باقی مانده، نرسیدن به ارگاسم به دلیل مشکلات مربوط به گیرنده های دستگاه تناسلی که اغلب به دلیل آسیب عصبی ناشی از دیابت ایجاد می شوند، می باشد. دیابت علایمی همچون بی حسی پاها، تشنگی، خارش پوست، ادرار زیاد، خستگی و همچنین نرسیدن به ارگاسم به همراه دارد. چاقی و اضافه وزن نیز منجر به مشکلات جنسی از جمله اختلالات نعوظ و کاهش میل جنسی می شود.
راه حل: برای رفع این مشکل با پزشک مشورت کنید. تغییرشیوه زندگی و دارو درمانی به بهبود این اختلال کمک می کنند.
منبع : seemorgh.com
دانستنیهای قبل و بعد از ازدواج
اضطراب احساسی طبیعی در انسان هاست، که هرکسی در شرایطی از زندگی آن را تجربه می کند. خیلی از افراد زمانیکه در کار دچار مشکل شده، قبل از امتحان دادن و یا قبل از گرفتن تصمیم های حساس عصبی و مضطرب می شوند. بااینحال افراد مبتلا به اختلالات اضطراب ترس غیرمنطقی و نگرانی بیش از حد نسبت به شرایط روزمره دارند. این احساسات باعث اختلال در زندگی روزمره شده، بسختی کنترل می شوند و برای مدت طولانی باقی می مانند. اضطراب ممکن است از کودکی در افراد ظاهر شده و تا بزرگسالی آنها ادامه یابد.
انواع مختلفی از اختلالات اضطراب وجود داشته که بعضی از آنها اختلال هراس و ترس، اختلال وسواس جبری، اختلال تنشزای پس از رویداد، اختلال اضطراب اجتماعی، فوبیا و اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر می باشند.
درمان اضطراب شامل نوعی روان درمانی که به شما یاد می دهد به چطر موقعیت های چالش برانگیز را نوعی دیگر دیده و به آن پاسخ دهید، تغییرات سبک زندگی و اگر لازم بود درمان دارویی می شود. بعضی اوقات اضطراب ناشی از بیماری دیگری بوده و برای درمان اضطراب باید آن بیماری را درمان کرد.
بدون توجه به اینکه شما مبتلا به کدام نوع اضطراب هستید، بدانید که درمان بشما کمک می کند.
چندین نوع شناخته شده اختلال اضطراب وجود دارند، که بعضی از آنها شامل:
علایم و نشانه های ابتلا به اختلالات اضطرابی بسته به نوع اختلال متفاوت است، بااینحال عموما شامل برخی از موارد زیر می شود:
شما باید زمانیکه احساس می کنید زیادی نگرانید، احساس افسردگی می کنید، فکر می کنید اضطرابتان با بیماری مرتبط است و یا بخودکشی فکر می کنید، به پزشک مراجعه نمایید.
دلیل اصلی اختلالات اضطرابی هنوز معلوم نیست، با این حال اختلالات اضطرابی همانند سایر بیماری های ذهنی حاصل ضعف شخصی، نقص شخصیت و یا تربیت نامناسب فردنمی باشد. هرچه دانشمندان بیشتر برروی بیماری های ذهنی تحقیق می کنند، واضح تر می شود که خیلی از اختلالات ذهنی و روانی ناشی از ترکیب عواملی همچون تغییر در فشار و استرس مغز و محیط است.
مانند سایر بیماری های مغزی، اختلال اضطراب نیز ممکن است بدلیل مشکلات عملکرد مغز در زمینه های ترس و احساسات باشد. استرس زیاد و عوامل دیگر می تواند باعث ابتلای افراد به اضطراب گردد.
عوامل زیر خطر ابتلای شما به اختلالات اضطرابی را افزایش می دهد:
ابتلا به اضطراب می تواند باعث ابتلا به سایر بیماری های ذهنی و یا درصورت ابتلا بدتر شدن آنها گردد، این بیماری های شامل:
دو درمان اصلی برای اختلالات اضطراب رفتار درمانی (روان درمانی) و درمان دارویی بوده و معمولا بیشترین تاثیر را ترکیب هردو این درمان ها در پی دارد. برای یافتن بهترین شیوه درمان برای شما ممکن است پزشک مجبور به آزمایش چندین شیوه درمانی برروی شما گردد.
این نوع درمان که به رفتار درمانی، گفتار درمانی و یا مشاوره روانی معروف است شامل صحبت با یک روانشناس و یا روانپزشک برای کمک به شما در کاهش اضطراب تان، می شود.
درمان رفتار شناختی یکی از موثرترین شکل های روان درمانی برای درمان اختلالات اضطراب می باشد. در طی این درمان شما می توانید فعالیت هایی ه بدلیل اضطراب رها کرده اید را دوباره شروع کرده و کم کم اضطراب شما شروع به بهبود نماید.
پزشکان از داروهای ضدافسردگی و کاهش دهنده اضطراب برای درمان این مشکل استفاده می نمایند.
هرچند بیشتر افراد مبتلا به اختلالات اضطراب برای درمان و کنترل مشکل نیاز به روان درمانی و دارو دارند، تغییرات در سبک زندگی نیز می تواند برای آنها مفید و سودمند باشد. این تغییرات شامل:
راهی برای پیش بینی دلایلی که باعث اضطراب شما می شود وجود ندارد. اما با رعایت موارد زیر شدت عوامل اضطراب زا را می توانید برروی خود کاهش دهید:
تشخیص نوع مشکل جنسی به این راحتیها که فکر میکنیم نیست و درمان آن هم چنین نیست که بتوان یک دارو را برای همه افراد تجویز کرد. برای هر نوع اختلال جنسی، راه درمانی خاصی انتخاب میشود. درمان مشکلهای جنسی باید به روش کاملا علمی انجام شود. در علم پزشکی برای تشخیص هر بیماریای لازم است معیارهایی رعایت شود مثلا وقتی بیماری میگوید به دلیل پرنوشی و پرادراری به بیماری دیابت مبتلا شده حرف او استنادی ندارد و این وظیفه پزشک است که با گرفتن شرح حال، معاینه بیمار و درخواست چند آزمایش متوجه افزایش قند خونش شود. مشکل جنسی نیز به همین روال است حتی نیاز به بررسیهای بیشتر و تخصصیتری هم دارد. برای یافتن علت اصلی مشکل جنسی از الگوریتم زیر تبعیت میکنیم.
۱. شرح حال، معاینه فیزیکی و تشخیص نوع اختلال
باید شرح حالی دقیق از بیمار گرفته شود. وقتی مردی با شکایت مشکل جنسی مراجعه میکند اول باید دید منظور او از به کار بردن این کلمه چیست؟ سوالهای مطرحشده به این قرار است؛ آیا میل جنسیتان کاهش یافته؟ اختلال در انزال دارید؟ آیا میتوانید رابطه زناشویی برقرار کنید؟ باتوجه به پاسخ بیمار به این پرسشها، پی میبریم که بیمار چه نوع اختلالی دارد. گاهی نیز بعضی از مردان در حقیقت بیمار نیستند ولی انتظارهای خاصی از خود دارند مثلا فردی با شکایت کوچک بودن آلت تناسلی مراجعه میکند در صورتی که در معاینه فیزیکی همه چیز کاملا طبیعی است. گاهی هم فرد از اختلال نعوظ شکایت میکند با این شکایت که نمیتواند دوبار پشت سر هم رابطه زناشویی برقرار کند. از نظر علمی این افراد مشکلی ندارند چون مردان بعد از انجام مقاربت دوره تحریکناپذیری دارند.
۲. درخواست آزمایش
اختلالهای جنسی در مردان حدود ۲۰ نوع است. برای اینکه پزشک بیماری را با موفقیت درمان کند، قدم اول تشخیص نوع بیماری، سپس یافتن علت بیماری است. یافتن علت، موضوع بسیار مهمی است که متاسفانه بسیاری از پزشکان آن را نادیده میگیرند. یافتن علت باید با گرفتن شرححال و پرسشهایی درباره بیماریهای زمینهای، مصرف دارو و وجود مشکل جنسی در گذشته باشد. برای یافتن بیماریهای زمینهای هم باید آزمایشهای تخصصی یا تصویربرداری انجام شود. البته نیازی نیست که آزمایشها، سونوگرافی و رادیولوژیهای متعدد درخواست شود. پزشک نباید برای تشخیص بیماری از آزمایشهای پاراکلینیک استفاده کند. آزمایشهای پاراکلینیک برای تایید تشخیص پزشک است و حتما باید ضرورتی برای درخواست آن باشد.
۳. تشخیص جسمی یا روانی بودن اختلال
وقتی مشخص شد که مثلا بیمار دارای اختلال نعوظ است ادامه درمان آسانتر میشود. در این مواقع باید مشخص شود که اختلال نعوظ جسمی است یا روانی. اگر ریشه در اختلالهای روان داشت دیگر ادامه نمیدهیم و بیمار به روانپزشک یا روانشناس متخصص ارجاع داده میشود اما در مواقعی که مشکل جسمی تشخیص داده شد مرحله بعدی شروع میشود.
۴. تشخیص اولیه، ثانویه یا موقعیتی بودن اختلال
اگر مشکل از آغاز اولین ارتباط زناشویی وجود داشته باشد، مشکل اولیه دارد. اگر فردی چندسال هیچ مشکلی نداشته و به تازگی دچار اختلال شده اختلال از نوع ثانویه است. موضوع بعدی این است که ببینیم آیا در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی، اختلال جنسی رخ میدهد. این موضوع را نیز با شرح حال از بیمار میتوان متوجه شد چون ممکن است یک عامل استرسزا در یک موقعیت خاص به وجود آید این افراد نیازی به دارو ندارند و باید شرایط دلخواه و مناسب فراهم شود. ولی فرد دیگری هم هست که در هر شرایطی دچار اختلال میشود، البته در این افراد هم میتوان باتوجه به شرایط راههای درمانی را پیشنهاد کرد.
۵. آزمایشهای تخصصی
در این مرحله نیز سوالهایی برای پزشک مطرح میشود. فرض کنیم بیمار به اختلال نعوظ مبتلا است. در این اختلال باید چند پارامتر درنظر گرفته شود؛ طبیعی بودن جریان خون دستگاه تناسلی، وضعیت عصبگیری دستگاه تناسلی، سطح هورمونهای جنسی و شکل آناتومیک دستگاه تناسلی اما برای تشخیص هر یک از اینها نیز اقدامهای پاراکلینیکی خاصی نیاز داریم ولی باز هم برای اینکه سریع و مقرون به صرفه به نتیجه برسیم شرح حال بیمار لازم است. مثلا وقتی مرد جوان ۲۸ سالهای در اثر تصادف دچار قطع یا آسیب نخاع شده است، مشکل معلوم است. این فرد اختلال نعوظ از نوع عصبی دارد و اصلا نیازی به آزمایشهای اضافی نیست. یا بعد از بررسی بیمار متوجه میشویم که در کودکی دچار بیضه نزول نکرده بوده و متوجه نشدهاند این بیمار مشکل هورمونی دارد چون بیضهها از بین رفتهاند. پس مهم است بدانیم که آیا مشکل بیمار از اول وجود داشته، بعدها به وجود آمده، در یک موقعیت خاص و با فرد خاصی رخ میدهد یا همیشه و در هر موقعیتی مشکل با او همراه است. بعد از تشخیص علت اختلال، قدم بعدی را برمیداریم.
۶. درمان بیماری
بعد از طی شدن همه مراحل تشخیصی میتوان نوع درمان را مشخص کرد. درمان هر نوع اختلالی جداگانه انجام میشود. مثلا درمان اختلال نعوظ ۴ نوع است. خوراکی، موضعی، انجام عمل جراحی و گذاشتن پروتز. درمان باید تا حد امکان از نوع ساده، کم عارضه و کم هزینه باشد. با توجه به بررسیهای انجامشده، میتوان متوجه شد بیمار از کدام درمان سود بیشتری میبرد.
اختلال نعوظ با نشت وریدی
یکی از بدترین انواع اختلال نعوظ از نوع اختلال نعوظ با نشت وریدی است. در این نوع از اختلال خون در آلت تناسلی باقی نمیماند. برای تشخیص باید از روش رادیولوژیک استفاده کرد. بهترین راه استفاده از سونوگرافی داپلکس است. اگر در یافتن علت اختلال نعوظ به کمکاری غدد تناسلی مشکوک باشیم آزمایش خون درخواست میشود. راه تشخیصی دیگر برای تشخیص اختلال نعوظ، استفاده از یک تست کامپیوتری است که در آن الکترودی به آلت تناسلی در طول شب متصل میشود تا تعداد نعوظ اندازه گرفته شود. اگر هم اختلال در عصبدهی باشد میتوان از تستهایی که سرعت هدایت تحریکات اعصاب را بهطور کمی اندازه میگیرند استفاده کرد. امروزه تجهیزات پیشرفتهای برای تشخیص اختلالهای جنسی وجود دارد. مهمترین اصل برای درمان بیمار، تشخیص درست نوع اختلال است بنابراین بیماران باید از خوددرمانی با داروهای تبلیغاتی جدا خودداری کنند و درمان را به عهده پزشکی که در این زمینه مهارت دارد بسپارند.
اگر شما در ظاهر فرد سالمی هستید و کمی اضافه وزن دارید و به تازگی با اختلالات نعوظ روبرو شده اید، احتمالا در 3 تا 5 سال آینده به بیماری عروق کرونری قلب مبتلا می شوید.
اختلالات جنسی مردان عبارتند از:
1- کاهش سرزندگی و نشاط جنسی
دلیل احتمالی: افسردگی یا مصرف داروهای ضد افسردگی
کاهش سرزندگی و نشاط جنسی نیز از اختلالات جنسی است. کاهش اشتیاق جنسی یکی از نشانه های بارز افسردگی است. درمان دارویی افسردگی نیز معمولا با همین علامت همراه است. بر اساس مطالعات، اغلب داروهای ضد افسردگی هم در مردان و هم در زنان موجب کاهش تمایلات جنسی می شوند.
راه حل: در صورتی که با علایم افسردگی روبرو هستید، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. افسردگی از طریق مشاوره و دارو قابل درمان است. اگر از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنید و میل جنسی شما کم شده است، در مورد قطع یا تغییر داروی خود با پزشک مشورت کنید. در برخی موارد برای بازگشت میل جنسی به حالت طبیعی، پزشک به طور موقت مصرف داروی شما را متوقف خواهد نمود.
2- اختلالات نعوظ
دلیل احتمالی: مشکلات قلبی- عروقی
اگر شما در ظاهر فرد سالمی هستید و کمی اضافه وزن دارید و به تازگی با اختلالات نعوظ روبرو شده اید، احتمالا در 3 تا 5 سال آینده به بیماری عروق کرونری قلب مبتلا می شوید. دو سوم مردانی که به حمله قلبی دچار می شوند، در سه سال گذشته با اختلالات نعوظ روبرو بوده اند. اختلالات نعوظ اغلب به دلیل کاهش جریان خون که نشانه افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی است، ایجاد می شود.
راه حل: در 75 درصد مردان مبتلا به اختلالات نعوظ، سطح کلسترول خون غیر طبیعی است. اختلالات نعوظ نه تنها نشانه ای از مشکلات جنسی است بلکه بیانگر اختلالات عروقی نیز می باشد. برای بهبود این اختلال با استفاده از رژیم غذایی مناسب و ورزش، وزن خود را کاهش دهید.
3- درد در آلت تناسلی در حین رابطه جنسی
دلیل احتمالی: خمیدگی آلت تناسلی در زمان نعوظ (بیماری Peyronie)
درد آلت تناسلی هنگام رابطه جنسی نیز از اختلالات جنسی در مردان است. این بیماری به دلیل تشکیل یک بافت سخت یا فیبروزی غیر طبیعی در زیر پوست آلت تناسلی ایجاد می شود و ممکن است در هر سنی مشاهده گردد. این بیماری با درد در هنگام رابطه جنسی همراه است.
راه حل: اگر با این اختلال روبرو هستید حتما به پزشک مراجعه کنید. علت بیماری Peyronie ناشناخته است و درمان قطعی ندارد اما در اغلب موارد، درمان پیشنهادی، جراحی می باشد.
4- کاهش میل جنسی
دلیل احتمالی: کاهش هورمون تستوسترون
این مشکل ممکن است به دلایل متعددی همچون استرس شغلی، مشکلات خانوادگی و کمبود خواب ایجاد شود. اگر با هیچ کدام از این مشکلات روبرو نیستید و میل جنسی شما کاهش یافته، احتمالا دچار کاهش هورمون تستوسترون شده اید. تستوسترون مهم ترین هورمون مردانه است و کاهش آن موجب افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان، دیابت نوع دو، بیماری عروق کرونری قلب (عروق تغذیه کننده قلب)، سندرم متابولیک، مرگ زودرس و همچنین کاهش میل جنسی می شود.
راه حل: تحت نظر پزشک، سطح تستوسترون خود را با یک آزمایش خون ساده بررسی کنید. در صورت طبیعی نبودن میزان این هورمون، پزشک درمان های لازم را در مورد شما اجرا خواهد نمود.
عدم خروج منی اغلب به دلیل مصرف برخی داروهای پروستات ایجاد می شود
5- عدم ایجاد حالت نعوظ به طور ناگهانی
دلیل احتمالی: انسداد رگ به ویژه اگر همراه با پادرد باشد
اختلالات گاهگاهی نعوظ ناشی از کاهش طبیعی هورمون در مردان مسن است. اما اگر این اختلال به صورت ناگهانی در افراد جوان بروز کند، می تواند به دلیل انسداد شریان های مربوط به اندام تحتانی (پاها) باشد. در این حالت معمولا درد در پاها نیز بروز می کند. بیماری پارکینسون، MS، دیابت، فشار خون بالا و استعمال دخانیات خطر انسداد شریان ها را افزایش می دهند.
راه حل: این مشکل یک اختلال در جریان خون است و باید حتما در این زمینه به پزشک مراجعه نمود.
6- انزال زودرس
دلیل احتمالی: پرکاری غده تیروئید
انزال زودرس یعنی انزال قبل یا بلافاصله پس از شروع رابطه جنسی یک اختلال جنسی شایع به ویژه در مردان جوان است. معمولا یک مرد از هر سه مرد با این مشکل در طول زندگی خود مواجه می شود. علاوه بر مشکلات روانی، عواملی همچون اختلال در عملکرد غده تیروئید نیز می تواند از دلایل انزال زودرس باشد. در برخی مردان تنها نشانه پرکاری تیروئید، انزال زودرس است. مطالعات نشان می دهند که حدود نیمی از مردان مبتلا به پرکاری تیروئید از انزال زودرس رنج می برند.
راه حل: این مشکل به راحتی قابل درمان است. پرکاری تیروئید با معاینه و آزمایش خون تشخیص داده می شود و دارو درمانی به سرعت انزال زودرس را رفع می کند. در صورتی که مشکل تیروئید نداشته باشید، برای درمان انزال زودرس از ورزش، تکنیک های تنفسی، کاندوم و رفتاردرمانی استفاده می شود.
7- درد درهنگام انزال
دلیل احتمالی: اسپاسم عضله یا التهاب پروستات
درد درهنگام انزال نیز از اختلالات جنسی مردان است و در صورتی که این درد ناشی از اختلالات عصبی باشد، اغلب در مردان جوان و در هنگام استرس رخ می دهد. دلیل دیگر این درد، التهاب غده پروستات است.
راه حل: برای درمان این اختلال جنسی از یک پزشک متخصص کلیه و مجاری ادراری (اورولوژیست) کمک بگیرید.
8- عدم خروج مایع منی در هنگام انزال
دلیل احتمالی: داروهای پروستات
عدم خروج منی یا مقدار کم این مایع اغلب به دلیل مصرف برخی داروهای پروستات ایجاد می شود. این اختلال در برخی بیماران مبتلا به دیابت نیز به دلیل آسیب عصبی، مشاهده می گردد.
راه حل: در صورتی که این اختلال برای شما ناراحت کننده نیست، نیازی به اقدام درمانی ندارید. در شرایطی که زوجی قصد بچه دار شدن داشته باشند، برای رفع این مشکل می توانند از درمان های دارویی استفاده کنند.
9- التهاب و تورم بیضه ها
دلیل احتمالی: سرطان بیضه
سرطان بیضه یک بیماری بدون نشانه و بدون درد است. علامت بارز در این سرطان، تورم و التهاب بافت بیضه است که به راحتی توسط خود فرد نیز تشخیص داده می شود.
راه حل: سرطان بیضه اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، 100 درصد قابل درمان است. بنابراین اگر با التهاب و تورم بیضه روبرو شدید سریعا به پزشک مراجعه کنید. معاینه منظم توسط خود فرد نیز یکی از راه های تشخیص به موقع این بیماری است. بهترین زمان برای این کار، حالت ایستاده در زیر دوش آب گرم و زمانی است که عضلات کاملا درحالت انبساط می باشند.
10- عدم انزال یا انزال دیررس
دلیل احتمالی: دیابت و اضافه وزن
در 9 مرد از هر 10 مرد مبتلا به اختلالات ارگاسم (ارضای جنسی)، مشکلات روانی از جمله اضطراب، استرس شغلی و تاریخچه سوء استفاده جنسی در دوران کودکی، عامل اصلی به شمار می رود. اما در 10 درصد باقی مانده، نرسیدن به ارگاسم به دلیل مشکلات مربوط به گیرنده های دستگاه تناسلی که اغلب به دلیل آسیب عصبی ناشی از دیابت ایجاد می شوند، می باشد. دیابت علایمی همچون بی حسی پاها، تشنگی، خارش پوست، ادرار زیاد، خستگی و همچنین نرسیدن به ارگاسم به همراه دارد. چاقی و اضافه وزن نیز منجر به مشکلات جنسی از جمله اختلالات نعوظ و کاهش میل جنسی می شود.
راه حل: برای رفع این مشکل با پزشک مشورت کنید. تغییرشیوه زندگی و دارو درمانی به بهبود این اختلال کمک می کنند.
منبع : seemorgh.com
دانستنیهای قبل و بعد از ازدواج
هر اختلالی که در آن موفقیت تحصیلی فرد با توجه به سن و آموزش و هوش، براساس آزمونهای معیار خواندن و نوشتن و محاسبه از آنچه انتظار میرود بسیار کمتر باشد، اختلال یادگیری توصیف میشود.
اصطلاح اختلال یادگیری از نیاز به تشخیص و خدمت به دانشآموزانی برخاستهاست که به طور مداوم در کارهای درسی خود با شکست مواجه میشوند و در عین حال درچهارچوب سنی کودکان استثنایی نمیگنجند. ظاهری طبیعی دارند، رشد جسمی و قد و وزنشان حاکی از بهنجار بودن آنان است. هوش انها کمابیش عادی است، به خوبی صحبت میکنند، مانند سایر کودکان بازی و مثل همسالان خود با سایرین ارتباط بر قرار میکنند. درخانه نیز یاریهای لازم را دارند و کارهایی را که والدین به آنان واگذار میکنند به خوبی انجام میدهند. لیکن توانایی لازم برای به جریان اندازی اطلاعات برای بیان کردن و به ویژه نوشتن را ندارند. پس با توجه به مشخصات کلی این دانشآموزان، میتوان آنها را در گروه جدیدی به نام دانش آموزان اختلال یادگیری قرار داد و گفت این دانش آموزان در یک یا چند فرایند روانی که به درک کردن با استفاده از زبان شفاهی یا کتبی مربوط میشود، اختلال دارند که این اختلال میتواند به شکل عدم توانایی کامل در گوش کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن یا انجام محاسبات ریاضی ظاهر شود.
این اصطلاح شرایطی چون معلولیتهای ادراکی، آسیب دیدگیهای مغزی، نقص جزئی در کار مغز، و خوانشپریشی را در بر میگیرد. این تعریف آن دسته از دانش آموزان را که به دلیل معلولیتهای دیداری، شنیداری یا حرکتی، همچنین عقب ماندگی ذهنی یا محرومیتهای محیطی، فرهنگی یا اقتصادی به مشکلات یادگیری دچار شدهاند، شامل نمیشود.
ناتوانیهای یادگیری با اصطلاحهایی چون خواندن جبرانی یا دیرآموزی مترادف نیست. این تعریف به طور ویژه از کودکان و نوجوانانی یاد میکند که به شدت دچار ناتوانیهای یادگیری بخصوصی هستند. دانش آموزان مبتلا به این مشکل نیازمند آموزش ویژهای هستند که بنا بر نظر امز باید با تمرینهای مخصوص، غیر معمول و با کیفیتی غیر عادی سر و کار داشته باشند این امر جدا از شیوههای آموزشی و منظمی است که اکثر کودکان از آن استفاده میکنند. وظیفهٔ کارشناسان در این زمینه این است که عهده دار جبران ناتوانی یادگیری به خصوص کودک به صورت آموزش انفرادی یاگروههای کوچک باشند.
عوامل بروز اختلالات یادگیری[ویرایش]
ثابت شدهاست که علل بروز ناتوانیهای یادگیری نسبتاً مبهم است برخی از مشکلات کنونی دربارهٔ مفهوم ناتوانیهای یادگیری بازتابی است از ناتوانی ما در اشارهٔ دقیق به علل بروز ناتوانیهای یادگیری که شاهدش هستیم. روشن است که آگاهانه یا ناآگاهانه مسئله علل بروز ناتوانیهای یادگیری را به فراموشی و بی توجهی میسپاریم بر حسب درک ما از ناتوانیهای یادگیری و نگرش اولیه حرفهای ما (پزشکی، روان شناسی، تعلیم و تربیتی) نسبت به ناتوانیهای یادگیری ممکن است ما به علل خاصی توجه پیدا کنیم تا آن که به رابطهٔ علّی دشواری بپردازیم.
اما تجربهٔ گذشته و عمل کنونی به ما ثابت میکند که ناتوانیهای یادگیری مفهومی چندرشتهای است و پیوند میان کارشناسان رشتههای گوناگون در این امر باید برقرار باشد.
الف) عوامل آموزشی
۱- تدریس ناکافی و ناصحیح به کودکان
۲- عدم فراگیری معلم از مهارتهای لازم جهت تدریس درسهای پایه در مدارس
۳- توقعات بیش از اندازه بالا یا بسیار پایین معلمان
۴- برنامه ریزی و طرح برنامهٔ آموزشی ضعیف
۵- عدم فعالیتهای برانگیزنده
۶- تدریس عملی نادرست
۷- عدم آموزش مهارتهای اجتماعی، یادگیری و حرکتی و جسمی و عدم پرداختن به یادگیریهای زبان شفاهی
۸- استفاده نادرست از روشها و مداد و برنامه درسی
ب) عوامل محیطی
عوامل محیطی بسیاری وجود د دارد که میتواند به پیچیدگی ناتوانیهای یادگیری بیفزاید و حتی شاید سبب ساز آن باشد. - تغذیه، بهداشت، تندرستی
انگیزش ضعیف توجه ناکافی و ضعف در انجام کار بر اثر گرسنگی و وجود رنگها و مزههای مصنوعی در غذاها طبق نظر فاین گولد روی تحرک بیش از حد کودک مؤثر است.
سرماخوردگی مزمن، مشکلات تنفسی، آلرژیها و … در ناتوانی یادگیری کودک مؤثر است.
سقوط، آسیب دیدگی مغزی، ضربه وارد به سر و … در ناتوانی یادگیری مؤثر است.
- تحریک حسی
کودک در حال رشد نیازمند درون دادهای حسی است تا درباره محیط و خود و هر دو بیاموزد یعنی کودک به تجربههایی نیاز دارد تا بیاموزد که چگونه بیاموزد.
- تحریک زبانی
زبان به واسطهٔ نقشش در تفکر و یادگیری سایر مهارتها در محیط زندگی کودک جایگاه ویژهای دارد و ممکن است ناتوانی کودک از نبود مدلهای درست در اوایل رشد وی سرچشمه گرفته باشد.
- رشد اجتماعی و عاطفی
بسیاری از کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری مضطرب، نامطمئن و بی اختیار و سرکش هستند که ممکن است این رفتارها با فقدان امنیت طبیعی، ثبات محبت و گرمی و پذیرش در منزل و محیط مدرسه پیوند داشته باشد.
ج) عوامل روانی
امکان دارد کودکان مبتلا به ناتوانیهای یادگیری در عملکردهای روانی پایه چون ادراک، حافظه و شکل درون به مفاهیم اختلال داشته باشند. د- عوامل فیزیولوژیکی
بسیاری از متخصصان بر این باورند که علل اساسی و عمده ناتوانیهای یادگیری آسیب دیدگی مغزی، شدید یا جزیی و صدمه وارده به دستگاه عصبی و مرکزی است.
ه- عوامل ژنتیکی
شواهدی در دست است که نشان میدهد ناتوانیهای یادگیری احتمالاً در برخی خانوادهها بیش از دیگران دیده میشود در واقع عوامل ژنتیکی در شمار وسیعی از ناتوانیهای یادگیری نقش دارد.
ز – عوامل بیوشیمیایی
اختلالهای گوناگون متابولیکی در حکم عواملی هستند که موجب ناتوانیهای یادگیری میشوند مثل هایپوگلیسمی، کم کاری تیروئید و …
و- عوامل پیش، هنگام و بعد از تولد
ژ- تاخیر رشد
بندر، دهریش، جانسکی، لانگ فود … اظهار میدارند که عدم ظهور علائم رشد برخی از کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری ممکن است از تاخیر رشد برخی اجزای دستگاه عصبی مرکزی سرچشمه گرفته باشد که این گونه کودکان پس از بزرگتر شدن بر این مشکلات غلبه میکنند.
چ- نقص جزیی در کار مغز
به نظر میآید هر گونه نتیجه گیری دربارهٔ حیاتی بودن آسیب دیدگی مغزی در کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری در بهترین شرایط فقط جنبه تجربی و آزمایشی دارد.
نظریههای یادگیری[ویرایش]
منابع[ویرایش]
عوامل بروز اختلالات یادگیری[ویرایش]
ثابت شدهاست که علل بروز ناتوانیهای یادگیری نسبتاً مبهم است برخی از مشکلات کنونی دربارهٔ مفهوم ناتوانیهای یادگیری بازتابی است از ناتوانی ما در اشارهٔ دقیق به علل بروز ناتوانیهای یادگیری که شاهدش هستیم. روشن است که آگاهانه یا ناآگاهانه مسئله علل بروز ناتوانیهای یادگیری را به فراموشی و بی توجهی میسپاریم بر حسب درک ما از ناتوانیهای یادگیری و نگرش اولیه حرفهای ما (پزشکی، روان شناسی، تعلیم و تربیتی) نسبت به ناتوانیهای یادگیری ممکن است ما به علل خاصی توجه پیدا کنیم تا آن که به رابطهٔ علّی دشواری بپردازیم.
اما تجربهٔ گذشته و عمل کنونی به ما ثابت میکند که ناتوانیهای یادگیری مفهومی چندرشتهای است و پیوند میان کارشناسان رشتههای گوناگون در این امر باید برقرار باشد.
الف) عوامل آموزشی
۱- تدریس ناکافی و ناصحیح به کودکان
۲- عدم فراگیری معلم از مهارتهای لازم جهت تدریس درسهای پایه در مدارس
۳- توقعات بیش از اندازه بالا یا بسیار پایین معلمان
۴- برنامه ریزی و طرح برنامهٔ آموزشی ضعیف
۵- عدم فعالیتهای برانگیزنده
۶- تدریس عملی نادرست
۷- عدم آموزش مهارتهای اجتماعی، یادگیری و حرکتی و جسمی و عدم پرداختن به یادگیریهای زبان شفاهی
۸- استفاده نادرست از روشها و مداد و برنامه درسی
ب) عوامل محیطی
عوامل محیطی بسیاری وجود د دارد که میتواند به پیچیدگی ناتوانیهای یادگیری بیفزاید و حتی شاید سبب ساز آن باشد. - تغذیه، بهداشت، تندرستی
انگیزش ضعیف توجه ناکافی و ضعف در انجام کار بر اثر گرسنگی و وجود رنگها و مزههای مصنوعی در غذاها طبق نظر فاین گولد روی تحرک بیش از حد کودک مؤثر است.
سرماخوردگی مزمن، مشکلات تنفسی، آلرژیها و … در ناتوانی یادگیری کودک مؤثر است.
سقوط، آسیب دیدگی مغزی، ضربه وارد به سر و … در ناتوانی یادگیری مؤثر است.
- تحریک حسی
کودک در حال رشد نیازمند درون دادهای حسی است تا درباره محیط و خود و هر دو بیاموزد یعنی کودک به تجربههایی نیاز دارد تا بیاموزد که چگونه بیاموزد.
- تحریک زبانی
زبان به واسطهٔ نقشش در تفکر و یادگیری سایر مهارتها در محیط زندگی کودک جایگاه ویژهای دارد و ممکن است ناتوانی کودک از نبود مدلهای درست در اوایل رشد وی سرچشمه گرفته باشد.
- رشد اجتماعی و عاطفی
بسیاری از کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری مضطرب، نامطمئن و بی اختیار و سرکش هستند که ممکن است این رفتارها با فقدان امنیت طبیعی، ثبات محبت و گرمی و پذیرش در منزل و محیط مدرسه پیوند داشته باشد.
ج) عوامل روانی
امکان دارد کودکان مبتلا به ناتوانیهای یادگیری در عملکردهای روانی پایه چون ادراک، حافظه و شکل درون به مفاهیم اختلال داشته باشند. د- عوامل فیزیولوژیکی
بسیاری از متخصصان بر این باورند که علل اساسی و عمده ناتوانیهای یادگیری آسیب دیدگی مغزی، شدید یا جزیی و صدمه وارده به دستگاه عصبی و مرکزی است.
ه- عوامل ژنتیکی
شواهدی در دست است که نشان میدهد ناتوانیهای یادگیری احتمالاً در برخی خانوادهها بیش از دیگران دیده میشود در واقع عوامل ژنتیکی در شمار وسیعی از ناتوانیهای یادگیری نقش دارد.
ز – عوامل بیوشیمیایی
اختلالهای گوناگون متابولیکی در حکم عواملی هستند که موجب ناتوانیهای یادگیری میشوند مثل هایپوگلیسمی، کم کاری تیروئید و …
و- عوامل پیش، هنگام و بعد از تولد
ژ- تاخیر رشد
بندر، دهریش، جانسکی، لانگ فود … اظهار میدارند که عدم ظهور علائم رشد برخی از کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری ممکن است از تاخیر رشد برخی اجزای دستگاه عصبی مرکزی سرچشمه گرفته باشد که این گونه کودکان پس از بزرگتر شدن بر این مشکلات غلبه میکنند.
چ- نقص جزیی در کار مغز
به نظر میآید هر گونه نتیجه گیری دربارهٔ حیاتی بودن آسیب دیدگی مغزی در کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری در بهترین شرایط فقط جنبه تجربی و آزمایشی دارد.
نظریههای یادگیری[ویرایش]
منابع[ویرایش]
· آموزش فرایندی اختلال یادگیریمبحث اختلالات یادگیری یکی از مباحث عمده در حوزه روان شناسی و آموزش و پرورش