چکیده
اسفند 91
فهرست...............................................................................................................صفحه
مقدمه............................................................................................................3
زندگینامه.......................................................................................................3
اختلاف نظر در تاریخ تولد و فوت...............................................................................5
آثار سعدی.......................................................................................................6
بوستان....................................................................................................7
گلستان ............................................................................................................9
نمونهای از نثر گلستان سعدی....................................................................................9
غزلیات............................................................................................................9
نمونه ای از غزل سعدی........................................................................................10
شعر بنیآدم.....................................................................................................10
بررسی آثار سعدی..............................................................................................12
در مدح سعدی..................................................................................................16
در نقد سعدی...................................................................................................17
پانویس............................................................................................................19
منابع و مراجع......................................................................................................20
مقدمه:
ابومحمد مُصلِح بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری) شاعر و نویسندهی پارسیگوی ایرانی است. آوازۀ او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدانجاست که به وی لقب استاد سخن دادهاند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات وی است.
زندگینامه
سعدی در کازرون زاده شد. بعدها به شیراز رفت و به همین دلیل شیرازی نامیده شد. پدرش در دستگاه دیوانی اتابک سعد بن زنگی، فرمانروای فارس شاغل بود. سعدی کودکی بیش نبود که پدرش در گذشت. در دوران کودکی با علاقه زیاد به مکتب میرفت و مقدمات علوم را میآموخت. هنگام نوجوانی به پژوهش و دین و دانش علاقه فراوانی نشان داد. اوضاع نابسامان ایران در پایان دوران سلطان محمد خوارزمشاه و به خصوص حمله سلطان غیا ثالدین، برادر جلال الدین خوارزمشاه به شیراز (سال ۶۲۷) سعدی راکه هوایی جز کسب دانش در سر نداشت برآن داشت شیراز را ترک نماید.[۱] سعدی در حدود ۶۲۰ یا ۶۲۳ قمری از شیراز به مدرسۀ نظامیۀ بغداد رفت و در آنجا از آموزههای امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت (سعدی در گلستان غزالی را «امام مرشد» مینامد). سعدی، از حضور خویش، در نظامیه بغداد، چنین یاد میکند:
مـــرا در نــظـامیــه ادرار بود شب و روز تلقین و تکرار بود
نکته در خور توجه، رفاه دانشمندان در این زمانه، بود. خواجه نظام الملک طوسی، نخستین کسی بود که مستمری ثابت و مشخصی برای مدرسین و طلاب مدارس نظامیه، تنظیم نمود. این امر، موجب شد تا اهل علم، به لحاظ اجتماعی و اقتصادی، از جایگاه ویژه و امنیت خاطر وافری بهرهمند شوند.[۲]
غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهابالدین عمر سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت. این شهاب الدین عمر سهروردی را نباید با شیخ اشراق، یحیی سهروردی، اشتباه گرفت. معلم احتمالی دیگر وی در بغداد ابوالفرج بن جوزی (سال درگذشت ۶۳۶) بوده است که در هویت اصلی وی بین پژوهندگان (از جمله بین محمد قزوینی و محیط طباطبایی) اختلاف وجود دارد. پس از پایان تحصیل در بغداد، سعدی به سفرهای گوناگونی پرداخت که به بسیاری از این سفرها در آثار خود اشاره کردهاست. در این که سعدی از چه سرزمینهایی دیدن کرده میان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حکایات خود سعدی هم نمیتوان بسنده کرد و به نظر میرسد که بعضی از این سفرها داستانپردازی باشد (موحد ۱۳۷۴، ص ۵۸)، زیرا بسیاری از آنها پایه نمادین و اخلاقی دارند نه واقعی. مسلم است که شاعر به عراق، شام و حجاز سفر کردهاست و شاید از هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنین، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی هم دیدار کرده باشد.
سعدی در حدود ۶۵۵ قمری به شیراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفیف مجاور شد. حاکم فارس در این زمان اتابک ابوبکر بن سعد زنگی(۶۲۳-۶۵۸) بود که برای جلوگیری از هجوم مغولان به فارس به آنان خراج میداد و یک سال بعد به فتح بغداد به دست مغولان (در ۴ صفر ۶۵۶) به آنان کمک کرد. در دوران ابوبکربن سعدبن زنگی، شیراز پناهگاه دانشمندانی شده بود که از دم تیغ تاتار، جان سالم بدر برده بودند. در دوران وی سعدی مقامی ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان ولیعهد مظفرالدین ابوبکر به نام سعد بن ابوبکر که تخلص سعدی هم از نام او است به سعدی ارادت بسیار داشت. سعدی بوستان را که سرودنش در ۶۵۵ به پایان رسید، به نام بوبکر سعد کرد. هنوز یکسال از تدوین بوستان نگذشته بود که در بهار سال ۶۵۶ دومین اثرش گلستان را بنام ولیعهد سعدبن ابوبکر بن زنگی نگاشت و خود در دیباچه گلستان میگوید. هنوز از گلستان بستان بقیتی موجود بود که کتاب گلستان تمام شد.[۱]
سعدی جهانگردی خود را در سال ۱۱۲۶ آغاز نمود و به شهرهای خاور نزدیک و خاور میانه، هندوستان، حبشه، مصر و شمال آفریقا سفر کرد(این جهانگردی به روایتی سی سال به طول انجامید)؛ حکایتهایی که سعدی در گلستان و بوستان آوردهاست، نگرش و بینش او را نمایان میسازد. وی در مدرسه نظامیه بغداد دانش آموخته بود و در آنجا وی را ادرار بود. در سفرها نیز سختی بسیار کشید. او خود گفته است که پایش برهنه بود و پاپوشی نداشت و دلتنگ به جامع کوفه درآمد و یکی را دید که پای نداشت، پس سپاس نعمت خدایی بداشت و بر بی کفشی صبر نمود. آن طور که از روایت بوستان برمی آید، وقتی در هند بود، سازکار بتی را کشف کرد و برهمنی را که در آنجا نهان بود در چاله انداخت و کشت؛ وی در بوستان، این روش را در برابر همه فریبکاران توصیه کردهاست. حکایات سعدی عموماً پندآموز و مشحون از پند و پارهای مطایبات است. سعدی، ایمان را مایه تسلیت میدانست و راه التیام زخمهای زندگی را محبت و دوستی قلمداد میکرد. علت عمر دراز سعدی نیز ایمان قوی او بود.[۳]
اختلاف نظر در تاریخ تولد و فوت
بر اساس تفسیرها و حدسهایی که از نوشتهها و سرودههای خود سعدی در گلستان و بوستان میزنند، و با توجه به این که سعدی تاریخ پایان نوشته شدن این دو اثر را در خود آنها مشخص کردهاست، دو حدس اصلی در زادروز سعدی زده شدهاست. نظر اکثریت مبتنی بر بخشی از دیباچۀ گلستان است (با شروع «یک شب تأمل ایام گذشته میکردم») که براساس بیت «ای که پنجاه رفت و در خوابی» و سایر شواهد این حکایت، سعدی را در ۶۵۶ قمری حدوداً پنجاهساله میدانند و در نتیجه تولد وی را در حدود ۶۰۶ قمری میگیرند. از طرف دیگر، عدهای، از جمله محیط طباطبایی در مقالۀ «نکاتی در سرگذشت سعدی»، بر اساس حکایت مسجد جامع کاشغر از باب پنجم گلستان (با شروع «سالی محمد خوارزمشاه، رحمت الله علیه، با ختا برای مصلحتی صلح اختیار کرد») که به صلح محمد خوارزمشاه که در حدود سال ۶۱۰ بودهاست اشاره میکند و سعدی را در آن تاریخ مشهور مینامد، و بیت «بیا ای که عمرت به هفتاد رفت» از اوائل باب نهم بوستان، نتیجه میگیرد که سعدی حدود سال ۵۸۵ قمری، یعنی هفتاد سال پیش از نوشتن بوستان در ۶۵۵ قمری، متولد شدهاست. بیشتر پژوهندگان (از جمله بدیعالزمان فروزانفر در مقالۀ «سعدی و سهروردی» و عباس اقبال در مقدمه کلیات سعدی) این فرض را که خطاب سعدی در آن بیت بوستان خودش بودهاست، نپذیرفتهاند. اشکال بزرگ پذیرش چنین نظری آن است که سن سعدی را در هنگام مرگ به ۱۲۰ سال میرساند و. . .
تعداد صفحات:20
دانلود مقاله وتحقیق بزرگداشت هزاره سعدی
- در نظامها و سبک های ادبی همواره بر برتری هنرور، هنر پرور و صاحب هنر تکیه و تأیید شده است این برتری گاه از زبان حماسه سرای بزرگ ایران فردوسی نوعی گوهر فردی و در خود پادشاهان و پهلوانان و بزرگان همپایه با فرایندی ایزدی یاد شده و گاهی از زبان غزلسرایان همچون حافظ از هنر همانند گوهر نفس فضیلت و کمال سالک و رهرو یاد شده گاهی از دید منتقدانت اجتماعی همچون عبید، صائب و یا پروین اعتصادمی هم همچون اخلاقی و گاهاً در برابر کلمة عیب به کار میرفته است.
اما خود واژه هنر از یک واژه بسیار کهن سانسکریتی یعنی سونر و سونره با ترکیبی از واژههای سو و نر یا نره به معنی نیک مرد (شجاع) ـ یعنی مردی که دارای فضایل و کمالات انسانی است ـ وضع شده و بعداً در فرهنگ فارسی جدید ما نیز وارد گردیده و حرف سین اوستایی به ها فارسی میاند تغییر یافته و به هون و هونره تبدیل شده است.
دانلود مقاله وتحقیق بزرگداشت هزاره سعدی
- در نظامها و سبک های ادبی همواره بر برتری هنرور، هنر پرور و صاحب هنر تکیه و تأیید شده است این برتری گاه از زبان حماسه سرای بزرگ ایران فردوسی نوعی گوهر فردی و در خود پادشاهان و پهلوانان و بزرگان همپایه با فرایندی ایزدی یاد شده و گاهی از زبان غزلسرایان همچون حافظ از هنر همانند گوهر نفس فضیلت و کمال سالک و رهرو یاد شده گاهی از دید منتقدانت اجتماعی همچون عبید، صائب و یا پروین اعتصادمی هم همچون اخلاقی و گاهاً در برابر کلمة عیب به کار میرفته است.
اما خود واژه هنر از یک واژه بسیار کهن سانسکریتی یعنی سونر و سونره با ترکیبی از واژههای سو و نر یا نره به معنی نیک مرد (شجاع) ـ یعنی مردی که دارای فضایل و کمالات انسانی است ـ وضع شده و بعداً در فرهنگ فارسی جدید ما نیز وارد گردیده و حرف سین اوستایی به ها فارسی میاند تغییر یافته و به هون و هونره تبدیل شده است.
عنوان:زندگی نامه و حکایات سعدی شیرازی
نوع فایل:ورد قابل ویرایش
تعداد صفحه:74
قیمت:4000 تومان
دانلود و خرید به صورت آنلاین
پشتیبانی در صورت هر گونه مشکل
به همراه فهرست کامل:چکیده،مقدمه...نتیجه گیری و منابع
فهرست مطالب
عنوان
صفحه
چکیده
5
زندگی نامه سعدی
7
ویژگی سخن سعدی
9
معرفی آثار
9
معلمعات و مثلثات
10
غزلیات
12
حکایات
13
حکایت
14
سعدی از نگاه اروپاییان
19
سالهای مسافرت
19
اخلاق سعدی
22
سبک شعری سعدی
23
ایجاز
26
موسیقی
27
طنز و ظرافت
28
حکایت (۱)
29
حکایت (۲)
32
حکایت (۳)
36
حکایت (۴)
41
حکایت (۵)
43
حکایت (۶)
44
حکایت (۷)
45
حکایت (۸)
52
حکایت (۹)
53
حکایت (۱۰)
54
حکایت (۱۱)
55
حکایت (۱۲)
57
حکایت (۱۳)
58
حکایت (۱۴)
61
حکایت (۱۵)
64
حکایت (۱۶)
65
حکایت (۱۷)
66
حکایت (۱۹)
69
منابع:
74
چکیده
از «گلستان» سعدی، تا به حال گزیدههای فراوانی گرد آوردهاند، اما تقریبن همهی این گزیدهها را دینداران و یا دستکم دینباوران و البته بر پایهی حکمتهای اخلاقی و مذهبی کتاب «گلستان» تهیه کردهاند. تا آنجا که من میدانم، تا به حال گلچینی بر اساس جنبهی داستانی ِ بعضن بسیار جذاب حکایتهای این کتاب، فراهم نیامده و گمان میکنم این مختصر، با وجود بضاعت ادبی اندک من، اولین تلاش در این زمینه است.
بخش عمدهای از حکایتهای کتاب «گلستان»، بار روایی و داستانی دارند؛ سعدی، به قول خود، «داروی تلخ نصیحت» را به «شهد ظرافت» و حلاوت و جذابیت داستان، آمیخته تا غبار ملالت را از حکایتهای اخلاقی بزداید. در این میان، جنبهی داستانی بعضی حکایتها، قویترست و من عامدانه انگشت روی این حکایتها گذاشتهام و بعد، هماین حکایتهای داستانی برگزیده را از صافی اصول عقلانی امروزین گذراندهام و آنها را که پند و نصیحتهای تاریخ مصرفگذشته و دستچندم مذهبی داشتهاند، کنار گذاشتهام تا به این هفتاد حکایت رسیدهام.
با اینحال، چند تایی از حکایتهای این دفتر، جنبهی اخلاقیشان بر جنبهی داستانی آنها میچربد و اینکه آنها را هم در این مجموعه نقل کردهام به این علت است که پندشان با مرور زمان، کهنه نشده و هنوز هم لایق توجه و به کارگیریست (مثل حکایتهایی دربارهی آداب سخن گفتن).
«گلستان»، یک دیباچه و هشت باب دارد: «در سیرت پادشاهان»، «در اخلاق درویشان»، «در فضیلت قناعت»، «در فواید خاموشی»، «در عشق و جوانی»، «در ضعف و پیری»، «در تاثیر تربیت» و «در آداب صحبت»؛ از باب هشتم ِ «گلستان» در این مجموعه، چیزی نیامده و علت آن است که غالب حکایتهای این باب، نصایح کوتاه چند خطیاند و المانهای داستانیای را که مدنظر من بوده، نداشتهاند.
علاقهمند بودم که حکایت «مشتزن» (از باب «در فضیلت قناعت») و حکایت «قاضی همدان» (از باب «در عشق و جوانی») نیز در این گزیده باشند، اما به علت حجم بسیار زیاد آنها و محدودیتی که من در حروفچینی پانویسها داشتهام، این امر میسر نشد.
در شرح زندهگانی و آثار «سعدی»، دیگران هر آنچه باید گفتهاند و من ترجیح میدهم برای جلوگیری از ملال، آنها را تکرار نکنم. خوانندهی علاقهمند میتواند به کتب تاریخ ادبیات مراجعه کند. فقط هماین را عرض کنم که «گلستان» در سال ۶۵۶ هجری قمری و اندکی بعد از تدوین کتاب «بوستان» فراهم آمده است.
زمانی که در دانشگاه، واحدهای درسی «گلستان» و نیز «بوستان» سعدی را میگذراندم، از شرحی که «دکتر خلیل خطیب رهبر» بر این دو کتاب نگاشته بود، بهره میبردیم و من فهم بسیاری از دشواریهای کلام سعدی را مدیون این استاد گرانقدر هستم و در نسخهی حاضر هم، دو سه جایی که از فهم جملات سخت عربی یا فارسی عاجز بودم، عینن از توضیحات دکتر خطیب رهبر و البته با ذکر منبع، بهره بردهام؛ به غیر از این، از «لغتنامهی دهخدا» و «فرهنگ فارسی معین» هم برای دریافت معنای لغات سخت و بعضن مهجور یاری گرفتهام، و بس؛ این چند خط هم محض امانتداری...
چندی پیش در یادداشتی نوشته بودم که «بسیاری از ما، ارتباطمان را با گنجینهی غنی ادبیات کلاسیکمان گسستهایم و این آثار رفتهرفته بر بارهی فراموشی از ما فاصله میگیرند»؛ امیدوارم این «دامن گل» که من از «گلستان» به تحفه آوردهام، تلنگری باشد برای عدهای ـ هر چند اندک ـ تا سراغ سعدی روند و از حلاوت کلام ِ این «فرزانه سخنسرای شیراز» تمتع بگیرند.
کلیدواژه ها: سعدی شیرازی، زندگی نامه، شعر، شاعر
74 صفحه با فرمت ورد قابل ویرایش
فهرست مطالب
عنوان
صفحه
چکیده
5
زندگی نامه سعدی
7
ویژگی سخن سعدی
9
معرفی آثار
9
معلمعات و مثلثات
10
غزلیات
12
حکایات
13
حکایت
14
سعدی از نگاه اروپاییان
19
سالهای مسافرت
19
اخلاق سعدی
22
سبک شعری سعدی
23
ایجاز
26
موسیقی
27
طنز و ظرافت
28
حکایت (۱)
29
حکایت (۲)
32
حکایت (۳)
36
حکایت (۴)
41
حکایت (۵)
43
حکایت (۶)
44
حکایت (۷)
45
حکایت (۸)
52
حکایت (۹)
53
حکایت (۱۰)
54
حکایت (۱۱)
55
حکایت (۱۲)
57
حکایت (۱۳)
58
حکایت (۱۴)
61
حکایت (۱۵)
64
حکایت (۱۶)
65
حکایت (۱۷)
66
حکایت (۱۹)
69
منابع:
74
چکیده
از «گلستان» سعدی، تا به حال گزیدههای فراوانی گرد آوردهاند، اما تقریبن همهی این گزیدهها را دینداران و یا دستکم دینباوران و البته بر پایهی حکمتهای اخلاقی و مذهبی کتاب «گلستان» تهیه کردهاند. تا آنجا که من میدانم، تا به حال گلچینی بر اساس جنبهی داستانی ِ بعضن بسیار جذاب حکایتهای این کتاب، فراهم نیامده و گمان میکنم این مختصر، با وجود بضاعت ادبی اندک من، اولین تلاش در این زمینه است.
بخش عمدهای از حکایتهای کتاب «گلستان»، بار روایی و داستانی دارند؛ سعدی، به قول خود، «داروی تلخ نصیحت» را به «شهد ظرافت» و حلاوت و جذابیت داستان، آمیخته تا غبار ملالت را از حکایتهای اخلاقی بزداید. در این میان، جنبهی داستانی بعضی حکایتها، قویترست و من عامدانه انگشت روی این حکایتها گذاشتهام و بعد، هماین حکایتهای داستانی برگزیده را از صافی اصول عقلانی امروزین گذراندهام و آنها را که پند و نصیحتهای تاریخ مصرفگذشته و دستچندم مذهبی داشتهاند، کنار گذاشتهام تا به این هفتاد حکایت رسیدهام.
16 صفحه
فهرست
عنـــــــوان
صفحه
مقدمه
1
ابتدای زندگی سعدی
2
دوران جوانی و سفر به بغداد
2
آثار سعدی
4
گزیده ای از آثار سعدی(بوستان)
6
گزیده ای از آثار سعدی(گلستان)
6
وسژگی های شعر سعدی
7
شهرت سعدی
9
ویژگی های سخن سعدی
11
معرفی اثار
12
آثار سعدی در یک نگاه
13
آرامگاه
14
نتیجه گیری
15
منابع
16
تعداد صفحه: 26
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
نمونه صفحات: