تقسیم بندی شهر به هسته های شهری چیزی جز یک روش ساده برای تنظیم قرارگیری بناها نسبت به یکدیگر، با توجه به ترافیک موتوری آنها نیست. این مفهوم ساده را نباید با مفاهیم شهرسازی محله، ناحیه و منطقه مخلوط کرد؛ هرچند که ممکن است که هستۀ شهری بر یکی از تقسیم بندی های شهری نیز منطبق باشد و یا هر یک از این تقسیم بندی ها می تواند از بیش از یک هستۀ شهری تشکیل شود.
راهها معمولاً بیش از یک نقش به عهده می گیرند و بعضی از این نقشها با یکدیگر در تعارض اند. طراح در هنگام تعیین گروه بندی و همچنین تعیین اجزای راه باید به همۀ نقشهایی که راه عملاً به عهده خواهد گرفت توجه کند. بدون چنین توجهی، راه ممکن است نتواند حتی مطابق نقش مورد نظر طراح عمل کند.
نقش جابجایی را می توان با سرعت و میزان ترافیک موتوری سنجید. هر چه تعداد زیادتری وسایل نقلیه بتوانند با سرعت بیشتری جابجا شوند، نقش جابجایی راه بیشتر است.
نقش دسترسی را می توان بر حسب تعداد دسترسیها و امکانات پارکینگ حاشیه ای سنجید. هر چه تعداد تقاطع ها و ورودیها و خروجی های راهی زیادتر باشد، نقش دسترسی آن بیشتر است. همچنین، مجاز بودن پارکینگ حاشیه ای به معنی بیشتر بودن نقش دسترسی است. جابجایی و دسترسی با یکدیگر در تعارض اند و با افزایش نقش یکی، از نقش دیگری کاسته می شود.