لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 12 صفحه
قسمتی از متن .doc :
جغرافیای استان تهران
استان تهران با225 ،28 کیلومتر مربع وسعت ،یکی از کوچکترین استانهای کشور می باشد .استان تهران در جنوب بخش مرکزی رشته کوههای البرز قرار گرفته و از ناحیه فیروزکوه در شرق تاهشتگرد درغرب وسعت دارد.همچنین در قسمت جنوبی ، به شهرستان قم منتهی می شود . درمجموع سه عامل جغرافیایی درساخت کلی اقلیم استان تهران موثر است.این سه عامل عبارتند از: 1ـ وجود دشت کویر در جنوب شرقی استان 2ـ رشته کوههای البرز در شمال 3ـ بادهای مرطوب وبارانزای غربی بطورکلی آب وهوای این استان درمناطق کوهستانی از نوع آب وهوای کوهستانی معتدل ودر دشتهای آن ازنوع نیمه صحرایی با ویژگیهای خاص خود می باشد .آبهای سطح الارضی استان شامل رودخانه های کرج ،جاجرود، حبله رود، رودشور، رودلار، طالقان رود، کن ، قره چای ، هراز و سولقان می باشد .وآبهای تحت الارضی که در واقع چشمه های آب معدنی هستند،عبارتنداز:چشمه آبعلی (بین دو روستای آبعلی ومبارک آباد)، چشمه آب البرز (جنوب شرقی آبعلی ) ،چشمه علی (شهرری )وچشمه اعلاء(شمال شهر دماوند). استان تهران بزرگترین قطب اقتصادی کشور ودارای ویژگیهای اقتصادی بسیار پیچیده وگوناگون است .درطی دو دهه اخیر جنبه های صنعتی وتجاری اقتصاد این منطقه آنچنان توسعه پیداکرد که در واقع این دوره رامیتوان دوره تغییرات بنیادی از یک اقتصاد کشاورزی نسبتا"خودکفا به اقتصاد صنعتی و تجاری وابسته نامید. طبق آمار راههای کشور ،بیش از نیمی از آزاد راههای کشور دراین استان قرار دارد .همچنین 767 کیلومتر خط آهن که 435 کیلومتر آن اصلی است ،ارتباط آن رابادیگر استانهای کشور،از طریق قطار ممکن می سازد. تهران شهرتهران که امروزه مرکز کشور جمهوری اسلامی ایران است در زمانهای قدیم یکی از روستاهای واقع در پیرامون شهر بزرگ ری بود.تهران پس از ویران شدن ری توسط مغولان شروع به رشد کرد ودرنیمه دوم قرن دهم (ه. ق ) در دورة شاه طهماسب صفوی بارویی به دور شهر کشیده شد. اهمیت این شهر از زمانی شروع شد که درسال 1756 (م ) کریمخان زند، حکومت تهران رابه غفور خان واگذار نمود وخود راهی شیراز شده ،آن شهر راپایتخت خود قرار داد. پس از فوت کریمخان ، آقامحمد خان قاجار به تهران آمد وبعد از جنگهای سختی که بالطفعلی خان زند داشت برکشور مسلط شد. وی درسال 1790 (م ) دراین شهر تاجگذاری کرد وآن راپایتخت حکومت خویش قرار داد. بعدهابا روی کارآمدن ناصرالدین شاه که نزدیک 50 سال حکومت کرد، تهران تحول بسیار پیدا کرد و مناطق اطراف آن به سرعت مسکونی شد وباگسترش شهر ،برج وباروی جدیدی به دور شهر کشیده شد.بازار تهران ،سرای امیر ومدرسه دارالفنون از آثار باقیمانده از آن دوران است ودر دوران حکومت پهلوی شهر تهران چهره دیگری پیداکرد .دروازهها وباروهای اطراف آن ازبین رفتند وشهر به سرعت وسعت یافت . پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 ،گسترش شهر همچنان ادامه پیداکرد وشهرکهای جدیدی در حاشیه بدان متصل شد وجمعیت آن نیز به سرعت افزایش
تعداد صفحه: 11
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
فهرست مطالب
گرفتن ماه و خورشید
نوروز خوانی
چله شو یلدا
نورزماه
تیرماه سیزده
کشتی لوچو
رزین کا
آغوزکا
گهواره بندی
دندان سری
علم گردانی و نخل گردانی
مراسم خیاط سر
نورگون
گرفتن ماه و خورشید
گرفتگی ماه و خورشید را ظل (تاریکی) مینامند و معتقدند که اژدهایی جلوی آن را گرفته است در این حالت برای رهایی و برطرف شدن تاریکی از ماه به پشت بامها میروند بر ظرف مسی میکوبند و با تفنگی تیراندازی میکنند. علاوه بر اینها نماز ایات میخوانند و دعا میکنند.
نوروز خوانی
نوروز خوانان معمولاً" پانزده روز قبل از فرارسیدن عید نوروز به داخل روستاها میآیند و با خواندن اشعار در مدح امامان ترانههای محلی، طلیعه سال نو را به آنان مژده میدهند. نوروز خوانان چند نفر هستند که یک نفر اشعار را میخواند، یک نفر ساز میزند، نفر دیگر که به آن کوله کش (بارکش) می گویند به در خانههای مردم میرود و میخواند: بادبهارون بیمو / نوروز سلطون بیمو/ مژده دهید به دوستان / گل به گلستون اومد / بهار آمد بهار آمد خوش آمد/ علی باذولفقار آمد، خوش آمد/ نوروزتان نوروز دیگر / شما را سال نو باشد مبارک صاحب خانه نیز با دادن پول، شیرینی، گردو، تخم مرغ و نخود، و کشمش از آنان پذیرایی میکند.
چله شو یلدا
شب اول زمستان را گت چله مینامند. در این شب بنا به سنت دیرین همه افراد خانواده دور هم جمع میشوند و با خوردن هندوانه، انار و سایر میوهها، ماست و آجیل، سرمای فصل زمستان را از خود دور میکنند. اعتقاد براین است که با خوردن ماست یا هنداونه در شب یلدا، هرگز در زمستان سردشان نخواهد شد. در این شب دختران دم بخت با پوشاندن صورت خود، از هفت خانه چیزی میگیرند، اگر کسی آنها را ندید و نشناخت، حتماً به آنچه نیت کردهاند، خواهند رسید.
نورزماه
آخرین ماه از سال باستانی تبری است. نورز ماه به معنی ماه نوروز نیست بلکه ماهی است که نوروز باستانی و سرسال نو در پی آن خواهد آمد. نورز ماه را مردم دیلمان اسفندار مذماه مینامند. آنان ماه فروردین (فردینه ماه) را نوروز ماه مینامند. روز بیست و ششم نوروز را مردم مازندران، عیدماه بیس شش (۲۸ تیرماه شمسی) مینامند. بسیاری از مردم مازندران این روز را روز پیروزی فریدون بر ضحاک می دانند یا روزی که فریدون شانزده ساله برای شسکت ضحاک، به طرف مقر حکومت او (واقع در کوهی روبروی امامزاده هاشم کنونی که در جاده هراز است) حرکت کرد. مردم مازندران از دیرباز و به یاد جوانان و کشته شدگان دوران حکومت ضحاک بر سردر خانهها و در گوشه و کنار حیاط خانه و برستونهای ایوانشان مشعل (سوچو) ۵ روشن میکردند و با رفتن بر سر مزار عزیزانشان و با روشن کردن شمع یاد و خاطره آنان را زنده میکردند.
سقانفار سقانپار یا سقاتالار آلونکها یا اتاقکهایی هستند که در استان مازندران در شمال ایران برای استفادههای گوناگون ساخته میشوند. سقانفارها که بیشتر در کنار حسینیهها، مساجد یا محوطه گورستانها ساخته میشدند معمولاً موقوفه ابوالفضل بودند که ثروتمندان از آن برای شرکت در مراسم سوگواری استفاده میکردند. قسمت بالای این مکان محل قرارگیری نوحهخوان بودهاست و در قسمت پایین به مردم چای داده میشد. به این وسیله متولیان مراسم عزاداری سعی میکردند به این وسیله شرایط حضور مردم در بیرون مسجد و حضور آنها برای برگزاری مراسم را به نوعی فراهم سازند.[۲] طبقه زیرین گاهی بنای محصور و گاه تشکیل شده از پایههای قطور چوبین است. سقانفارها با مواد و مصالح چوبی ساخته میشود و عمده کارکرد این بناها که به یاد ابوالفضل (ملقب به سقای دشت کربلا) ساخته شدهاند در ایام ماه محرم و عزاداریهای مربوط به این ماهاست. سقانفارها که معمولاً دو طبقهاند، از طریق پلکانهای چوبی از پایین به طبقة بالا راه دارند. طبقه اول آن مکانی است که معمولاً زنان محلی در آن جمع شده و عزاداری میکنند. و در طبقه دوم هم مردان در طول شبهای عزا و دهه اول ماه محرم به عزاداری میپردازند. از معروفترین سقانفارهای مازندران میتوان به «کیجا محله» در شهر بابل، «شیاده» و کبریاکلا در اطراف بابل و آهنگرکلا، زرینکلاً و هندوکلا در آمل اشاره نمود. گونهای از این بنا که ساده و فاقد تزئینات است، در کشتزارها ساخته میشود و محل پاسداری از محصولات است. این نوع خاص به «ساقنفار» معروف بوده و نگهبان که «شوپه» (شب پا) نام دارد، در بلندای آن نشسته و به ایجاد صدای بلند با کوبیدن بر تشت میپردازد و حیوانات را فراری میدهد............